Renske 3 maanden! (inclusief bevallingsverhaal!)
Tjonge jonge wat gaat de tijd snel. Zo ben ik bevallen en zo is mijn kleine meid alweer 3 maanden vandaag! Ik zou nog steeds mijn bevallingsverhaal plaatsen. Ik heb gewoon de tijd nog niet genomen om hem helemaal uit te typen en hier te plaatsen. Voor de liefhebbers volgt dan nu bij deze het hele verhaal:
Ik ben 8 dagen voor mijn uitgerekende datum bevallen, nadat mijn bevalling is ingeleid in het ziekenhuis, i.v.m. een al een paar weken té hoge bloeddruk, eiwitten in mijn urine en een heftige allergische uitslag over mijn hele lichaam (wat, nu achteraf gebleken, komt van de kilo's aardbeien die ik de laatste paar weken van mijn zwangerschap heb gegeten!).
Dinsdagochtend 19 juli moest ik mij om 6.30 uur 's ochtends melden in het ziekenhuis voor de inleiding. Ik kreeg een kraamsuite toegewezen en werd daar aan de CTG scan gelegd, zodat de hartslag van de baby en later de weeën gemeten kon worden. Om 7.00 uur werden mijn vliezen gebroken en werd ik aan een infuus gelegd om hormonen toe te dienen die de weeën op gang brengen, Gedurende de ochtend kwamen langzaam de weeën op gang en langzamerhand werd de hoeveelheid hormonen die ik kreeg toegediend verhoogd. In het begin deden de weeën nog niet echt pijn, maar aan het eind van de ochtend moest ik ze toch al echt wegpuffen: gewoon diep inademen door de neus en langzaam uitblazen door de mond. Ik kreeg complimenten van het ziekenhuispersoneel dat ik ze zo goed weg kon zuchten! Om 11.00 uur had ik al 3 cm ontsluiting, dus dat schoot al lekker op naar mijn gevoel.
Rond lunchtijd begonnen de weeën heftiger te worden en ik begon er aardig misselijk van te worden. Een paar hapjes van een boterham kon ik niet binnenhouden en ik had toen ook al helemaal geen trek meer. Tegen 13:30 waren de weeën zó heftig, dat ze elke minuut kwamen en ik het gevoel had in tweeën te splijten, zo'n pijn had ik. Op dat moment kwam er een arts bij me kijken, en had toen nog maar 4 cm ontsluiting, dus dat schoot niet op. Ik heb haar toen gevraagd of ik pijnbestrijding kon krijgen. Ik ben een uur later naar de OK gereden (met nog steeds die heftige weeënstorm) en heb een ruggenprik gekregen. Ik zou eigenlijk 30 minuten later weer terug gaan naar mijn kraamsuite, als de ruggenprik goed zijn werk zou doen, maar op dat moment werd het even spannend: mijn bloeddruk daalde tot een onderdruk van 40 en de hartslag van mijn baby daalde tot 60 slagen per minuut. Ik mocht dus niet weg en werd heel goed in de gaten gehouden. Ik werd op mijn zij gelegd en na een uur in die houding te hebben gelegen was mijn bloeddruk en hartslag van de baby weer normaal en mocht ik alsnog terug naar de kraamafdeling.
Op de kraamsuite aangekomen bleek al heel snel dat ik volledige ontsluiting had! Anderhalf uur aan de pijnbestrijding had dus zijn werk gedaan! Ik had kunnen ontspannen en daardoor kon mijn baarmoedermond zich volledig ontsluiten. Het pompje van de ruggenprik werd dichtgedraaid, ik werd op mijn zij gelegd zodat de baby goed kon draaien (ze lag verkeerd om, met haar gezicht de verkeerde kant op) en al snel begon mijn gevoel terug te komen en voelde ik geen gewone weeën meer, maar persweeën. Ik mocht vast zachtjes meepersen als ik dat wou en deed dat dan ook. Na een half uur voelde ik échte persdrang. We riepen er iemand bij, maar volgens haar was er nog niets te zien aan mijn buik, die mee zou moeten bewegen. Ze liep weer weg met de mededeling dat het nog wel even kon duren. Een paar van die persweeën later riepen we er weer iemand bij, terwijl ik begon te roepen dat mijn kind er toch echt aan kwam. De co-assistente die kwam kijken keek even naar mijn buik, rende de kraamsuite uit en kwam met 2 verloskundigen terug. Ik mocht op mijn rug gaan liggen en beginnen met het échte persen. Het kon nog wel op z'n minst een uur duren volgens de verloskundige, maar als ik een perswee voelde moest ik proberen krachtig mee te persen. Dus dat deed ik maar tijdens de volgende wee, terwijl ik weer uitriep dat het kind er écht uitkwam. Ik voelde de baby heel snel zakken en de verloskundigen en de assistenten wisten niet hoe snel ze hun schorten aan moesten trekken en hun spullen erbij moesten pakken. Ze konden het hoofdje al zien, zo snel ging het in één keer. Drie persweeën later voelde ik het hoofdje geboren worden en een moment later had ik mijn dochter, beetje blauw en luid huilend, in mijn armen liggen.
Ze is om 17:31 uur geboren. Het ging uiteindelijk zo snel, dat ze geen tijd had gehad om te draaien en er dus andersom uit kwam. Ze is een zogenoemd sterrenkijkertje, omdat ze met haar gezicht naar boven is geboren, in plaats van het gebruikelijke naar beneden. De nageboorte kwam er ook vrij snel achteraan en alles bij elkaar heeft de geboorte zo'n 11 uur geduurd. De verloskundige waarschuwde me alvast voor een volgende zwangerschap, dat als ik dan moet bevallen ik direct naar het ziekenhuis moet, want die baby kan er dan weleens gewoon uit vallen, zo snel was deze bevalling gegaan!
Renske was bij de geboorte 3328 gram en 51 cm lang. Wat borstvoeding betreft is ze een natuurtalent volgens het personeel in het ziekenhuis, want ze had totaal geen moeite met aanleggen. De borstvoeding loopt trouwens als een trein. Mijn kraamverzorgende vergeleek mijn melk met slagroom, de verloskundige met roomboter en de lactatiekundige met vanillevla. Hoe dan ook, Renske lust er wel pap van!
We genieten met volle teugen van onze dochter. Het is een pittig ding met een heel eigen willetje en een sterk karakter, maar tegelijkertijd ook een ontzettende schat die van knuffelen houdt. En hoe groter ze wordt, hoe meer ze kan en hoe leuker we het gaan vinden! Elke dag ontdekken we weer iets nieuws bij haar. Dan maakt ze nieuwe geluidjes, gaat dingen vastpakken en lacht elke dag tevreden naar ons!
De afgelopen 3 maanden zijn voorbij gevlogen! Ik ben inmiddels helemaal hersteld en voel me zelfs energieker en fitter dan voordat ik zwanger werd. Ik loop héél veel met Renske en dat is erg goed voor mijn eigen conditie! Ik geniet volop van het moederschap en ben erg dankbaar voor zo'n mooie en gezonde dochter!
reacties (0)