11,5 week zwanger

Zo, alweer 11,5 week zwanger. Nog even en ik zit op de magische 12 weken. Een week later heb ik dan ook de eerste 3 maanden achter de rug! Wat gaat de tijd ontzettend snel zeg! Nog ca. 6,5 maand en dan ligt ons hummeltje in onze armen. Wat kijken we daar naar uit zeg...

Gisteren zijn we op kraambezoek bij onze buren geweest. Hun dochtertje is 28 december geboren en wat is ze een mooie meid zeg! Mijn man en ik hebben anderhalf uur alleen maar liefdevol naar haar gekeken en haar mooie gezichtje bewonderd. We beseften maar al te goed dat we over ruim een half jaar zelf zo'n mooi popje in onze armen mogen sluiten. Vooral mijn man liep de rest van de avond rond met een glimlach op zijn gezicht, omdat onze eigen zwangerschap nu ook (en vooral op deze manier) steeds concreter voor hem wordt.

Ikzelf besef maar al te goed dat ik zwanger ben hoor. Wat voelde ik me afgelopen week beroerd. Maandag kon ik nauwelijks mijn eten binnen houden. Gelukkig ging het de rest van de week wel iets beter, maar kon ik niet voorkomen dat ik elke ochtend boven de wc hing. Nu gaat het eigenlijk wel weer een stuk beter. Vandaag is eigenlijk voor het allereerst sinds ik zwanger ben dat ik me weer helemaal lekker in m'n vel voel. Ik ben minder moe en ben ook een stuk minder misselijk (alhoewel ik dat met vlagen nog wel ben hoor). Ik heb ook niet overgegeven vanochtend wat ook uniek is gezien ik dat de afgelopen 2 weken dagelijks heb gedaan.

Donderdag was ook nog even flink schrikken trouwens. Het dooide flink die dag en toen ik om 6 uur klaar was op mijn werk en samen met een collega het gebouw afsloot, liep ik terug naar mijn auto op de parkeerplaats. Er lag een enorme plas water en ik moest door het water om bij mijn auto te komen. Het was hartstikke donker, dus ik zag het ijs niet dat onder het water lag en voor ik het wist lag ik languit in het ijskoude water! Gelukkig ben ik op mijn zij terecht gekomen en heb ik de val nog iets met mijn handen opgevangen, maar ik kon wel janken! Mijn collega hielp me weer overeind en bracht me naar mijn auto en vroeg wel 20x of het met me ging, maar ik was flink geschrokken en kon alleen maar uitbrengen dat het wel ging. Eenmaal in de auto onderweg naar huis begon ik te huilen. Mijn hand en heup deden zeer en mijn kleren waren doorweekt! En ik maakte me zorgen om mijn baby, want wat zou hij/zij er van hebben gevoeld? Toen ik thuis kwam (helemaal in paniek) heeft mijn man de verloskundige gebeld. Gelukkig stelde ze ons gerust: de baby zit nu nog zo ingepakt dat het helemaal geen kwaad kon. Zolang ik geen bloed zou verliezen was alles goed. Ze gaf me wel het advies lekker warm te gaan douchen, want ze voorspelde wel flinke spierpijn. Nou, die heb ik wel gehad! Mijn bovenbenen en armen waren goed pijnlijk. En ik heb een flinke blauwe plek op mijn heup. Nou, die gaat wel over. Ik heb gelukkig geen bloed verloren dus alles gaat goed met de baby. Maar ik hoop wel dat dit de eerste en laatste keer was dat ik ben gevallen in mijn zwangerschap, want leuk is anders!

Over 2 weken moet ik weer naar de verloskundige. Als het goed is krijgen we dan het hartje eindelijk te horen! Daar kijken we zo naar uit! 24 januari moeten we daar weer heen, dus dat is al vrij snel weer.

Morgen heb ik een afspraak met mijn leidinggevende van mijn werk, dan gaan we eens bespreken hoe we het gaan doen met zwangerschapsverlof en zo. Dus ik ben heel benieuwd! Ik laat morgen wel weten hoe dat gesprek is verlopen.