Vol goede moed gaan we door.....toch?

Hoi meiden,
Inmiddels ben ik weer een maand verder na mijn vorige blogs. De afgelopen cyclus was voor mijn doen erg vreemd. Ik was 4 dagen overtijd maar alles in mijn lijf riep ook dat ik niet zwanger was, had geen kwaaltjes, en uiteindelijk zette het door en was ik 'maar' 5 dagen ongesteld. Normaal vanaf het eerste bruin verlies tot het laatste beetje zit ik toch al gauw rond de 8 dagen. Dus een rare ronde nu. Hebben zojuist de vruchtbare dagen goed benut en nu voel ik me een beetje raar.....niet echt symptomen maar een gek onderbuik gevoel. Dit is onze laatste kans op een baby in 2018 want volgende maand nemen we even een break (mijn man is kok en een baby krijgen rondom kerst is hier geen goed plan). Al gaat het wel tegen mijn gevoel in....want je 'gooit' zomaar een ronde weg maar ons besluit staat wel vast het is alles behalve handig. Maar daarmee komt er dus ook een groter leeftijdsverschil tussen de 1e en 2e. Het had zo anders kunnen zijn als ik die verdomde miskraam niet had gehad. Baal van mijn lijf dat het me weer in de steek heeft gelaten. En je gaat alles zoeken hè, komt het omdat ik nog steeds af en toe rook, een glaasje alcohol drink, te zwaar ben of te oud? Blijft gissen maar het wachten wordt ook weer zwaarder iedere maand. Nu ben ik deze maand goed bezig geweest vind ik zelf, geen alcohol, geen sigaretten en naar een diëtiste geweest voor wat adviezen omtrent mijn gewicht en eetpatroon. Zou het allemaal zinvol zijn geweest? Of moet ik me over 2 weken neerleggen bij een 2019 babytje?