Voorbij

Zondag 4 januari 2009

Na de kerk even de stad in geweest, voelde wat. Bij de Mac snel even naar het toilet en was wat bloed verloren. Even gehuild, wat gegeten bij Bakker Bart, naar huis gegaan en even geslapen. Er was niet meer bloed bij gekomen, dus misschien was het loos alarm? 's Avonds nog even naar de Mediamarkt gegaan. Mijn man wilde even een fototoestel halen, de oude was kapot gegaan. Daarna op tijd naar bed gegaan.

Maandag 5 januari 2009

Moest vandaag werken. Bloeden was ongeveer het zelfde gebleven. Was wel iets bij gekomen, maar niet echt veel. Het zou echt afwachten worden. Gewoon maar aan het werk dus. Moest invallen in groep 7/8.

's Ochtends 2 keer naar het toilet. Het bloeden nam toe. Zou er morgen ook moeten werken, maar direct maar even aangegeven dat ik naar de huisarts zou gaan. Huisarts gebeld en moest het afwachten, als het erger zou worden, moest ik even terugbellen.

Kwart voor 3 naar huis gegaan. Naar het toilet. Echt veel bloedverlies nu. Heel heel hard gehuild. Ik wil dit kindje zo graag. 20 minuutjes later was mijn man thuis. Hij heeft me getroost en wat te eten gemaakt. Ik heb opnieuw de huisarts gebeld. Hele vriendelijke arts aan de lijn die het allemaal erg goed uitlegde. Dat ik in ieder geval weet dat ik zwanger kan worden, dat volgende maand gewoon weer een nieuwe kans is, maar ook dat ik er best even verdrietig van zal zijn.

Mama gebeld. Ze wist het nog helemaal niet en leefde erg met me mee. Gaf me ook de tip voor mijn man te zorgen. Ze heeft gelijk, hij is er ook verdrietig om.

Bloeden neemt alleen maar toe en terwijl ik nog helemaal geen buikpijn gehad heb, beginnen nu ook de krampen. Elke keer huilbuien. Wat ben ik verdrietig. Ook al weet je dat het fout kan gaan, als je er zo naar uit gekeken hebt, komt het zo hard aan!

Had nooit gedacht dat het bij mij mis zou gaan. Het komt totaal niet voor in onze familie. Ik weet ook wel dat dan het vruchtje niet gezond is geweest, maar het doet alsnog heel veel pijn.

Nu even alles lekker van me af schrijven. Was vast van plan vroeg naar bed te gaan. Ben echt uitgeput! Maar kon gewoon niet slapen. Ik ben een echte denker, kan niet stoppen met erover te piekeren tot ik het opgeschreven heb. Nu kan ik dus lekker slapen.

Heb er wel vrede mee, ondanks het verdriet. Het komt goed. Ik heb vrienden die het wisten en meeleven en een man die heel veel van me houdt en supergoed voor me zorgt. Ben in goede handen :-) Echt iets om dankbaar voor te zijn!

Trouwens... gelukkig nieuwjaar... begint goed he?