Hoi tweede trimester!

EINDELIJK! WE HEBBEN HET GERED!
De 12 weken zijn aangetikt en ik ben méér dan blij en opgelucht. Dat eerste trimester vind ik namelijk maar niks he, zo onzeker.. Maar, Lassie survived en inmiddels hoeven we dus ook niet meer zo bang te zijn voor een miskraam. Alles gaat goed!!
Gisteren hebben we het dan ook eindelijk bekend gemaakt bij onze familie en vrienden, én hebben we het social media verteld. Mijlpaal hoor! Want nu is het écht geen geheim meer. Niet dat het nog geheim viel te houden trouwens, aangezien ik al een echte zwangerschapsbuikje heb! Mijn baarmoeder komt zelfs al 1 vinger boven mijn navel... Say whut?! 3e kindje he.. dat groeit dus echt allemaal 3 x zo snel. Ik ben nog geen 2kg aangekomen dat scheelt dan ook weer. Vorige week de prenatal leeg gekocht voor positiekleding, want ik pas natuurlijk nergens meer in. Achja, ik heb het er allemaal voor over!
De reacties waren zó leuk!! Iedereen was blij voor ons. Hoe fijn!!

Hoe ik me voel? MOE! Niet de hele dag door, maar als die man met de hamer komt... dan slaat ie ook wel erg hard haha. Maar voor de rest... helemaal niks te klagen! Geen misselijkheid meer, niks! Ik geniet ervan hoe lang het duurt haha!
Wel is deze zwangerschap toch een risico geval. In overleg met de gynaecologie en verloskundige moet ik dus vanaf week 16 aan de progesteron. Dit omdat ik dus nog geen half jaar geleden geholpen ben aan die pap3cin3, waarbij echt flinke stukken van mijn baarmoedermond zijn afgehaald. En gezien mijn eerdere vroeggeboorte (zoon 1 met 34 weken, zoon 2 amper 37 weken), willen ze geen risico nemen. Ik vind het allemaal best. Alles voor de baby! Ik krijg iedere 2 weken dan ook extra echos om zo de lengte van mijn baarmoedermond te meten, kijken of het niet achteruit gaat. Ik schrok wel even toen de verloskundige me belde hierover om dit te vertellen, maar ik had er eigelijk wel al rekening mee gehouden. Ik had al zelfs rekening gehouden met een cerclage, maar dit is dus (tot zo ver) gelukkig niet nodig. We zullen zien hoe het gaat verlopen!

En heel apart, meeste van jullie verklaren me misschien zelfs wel voor gek.. maar Lassie heeft me al een paar keer laten weten dat ie daar toch écht zit! Hele kleine 'plopjes', die ik maar al te goed herken van de vorige zwangerschappen. Ik noem het nog geen echte trapjes, maar voor mij dus herkenbaar genoeg om bevestiging van leven te krijgen. En wat is dit leukkkk!! Gezellig ook, ben ja nooit alleen haha.
Tot nu toe dus alles goed! We genieten voor de volle 100000% van alles en kunnen niet wachten op de geslachtsecho! Die zal sowieso uiterlijk 21 juli zijn, tenzij we het al eerder kunnen zien natuurlijk. (Was bij de jongens ook heel vroeg, 13 weken en 5 dagen bij beide). We willen graag een gender reveal houden, maar ik betwijfel of ik mezelf zo lang in bedwang kan houden met die dichte envelop... hahaha!