AFSCHUWELIJKE VRAAG/OPMERKING VAN DE ARTS

Ik moet het echt even kwijt. Mijn zoontje heeft al bijna sinds zijn geboorte last van spruw. Ben heel vaak naar de huisarts geweest (heb twee artsen, als de ene er niet is, moet ik naar de ander). De laatste maand ging hij ook heel veel huilen als we op bezoek waren of er waren mensen bij ons. Hij wilt door niemand vastgehouden worden dan mij. en ja hoor hier en daar hoorde ik dat het eenkennig was, maar toch nog een keer naar de huisarts geweest om te vragen of ik naar een kinderarts doorverwezen kon worden. Ik wilde er toch zeker van zijn dat hij geen pijn had. De huisarts (mannelijke) vond het een goed idee, volgens hem zou het niets kunnen zijn en ik me niet druk hoeven te maken, maar als ik het graag wilde kon dat. Wij naar de kinderarts. De kinderarts vond mijn kleine jongen zo sterk en zo gezond en zo ver op zijn leeftijdsgenootjes.. Wat deed ik daar eigenlijk.. Ik blij naar huis. Het krijsen bij andere mensen of in andere huizen ging wel door. Ook kan hij van geluidjes die opeens komen snel schrikken. Door de stofzuiger slaapt hij (heel raar) maar als ik een bord pak, of de deur gaat open bijvoorbeeld, schrikt hij en begint te huilen. By the way, het cb zei tegen mij dat ik hem echt aan luide geluidjes moest laten wennen en de tv hardop zetten etc.. Ook heb ik in het begin heel erg moeilijk gehad met hem, omdat hij hele korte slaapjes had, maar ook dat was normaal volgens het cb, want het is een bv kindje en de ene baby heeft genoeg aan 8 uur slapen en de andere niet eens aan 12 uurtjes slapen, ritme zou na de derde maand moeten komen.. Ook heb ik een hele moeilijke bevalling gehad, na 3 uur persen was hij er nog niet, navelstreng op de nek, vaciumpomp etc etc. De volgende dag dat we naar huis gingen, zouden we pijnstilling voor hem moeten krijgen (werd mij na een week verteld, omdat hij zo aan het huilen was de eerste week), niet gekregen. De zusters waren het vergeten.. Alles bij alles heeft mijn kindje een moeilijk start gehad. Na 3 maanden spruw (ondertussen alle kuurtjes wel 3 x gebruikt, mijn kindje is dus al 3 maanden aan de medicijnen en de huisarts wist geen raad meer. Gebruik het maar en we zien wel, kreeg ik als antwoord te horen). Vorige week had ik het helemaal gehad met de medicatie, het ging maar niet over en hij kreeg steeds toch die gemicalien binnen, waardoor ik dus weer mijn huisarts belde. Nu kreeg ik de vrouwelijke huisarts die mijn zoontje maar 1 x gezien heeft. Ik zei aan de telefoon dat hij na 3 maanden nog spruw had. Volgens haar zou dat dan geen spruw meer zijn. Ik zei dat het wel spruw is en ze wilde het zien (ze geloofde mij niet) Ik belde trouwens alleen maar om te zeggen dat ik ging stoppen met alle medicatie voor spruw en of dat wel zomaar kon. Ik moest dus naar de praktijk toe. Na een uur uitgelopen te hebben ben ik naar binnen geroepen. Kaan was wakker en begon tegen haar te lachen. Kaan was op de grond in zijn maxicosi. Zij ging hurken, liet hem lachen en opeens ging ze staan waardoor Kaan de schrik van zijn leven kreeg. Want hij had zich zo gefocused op haar en was aan het lachen. Dus hij begon zo hard te huilen als hij kon. Ik pakte hem gelijk op, maar kreeg hem niet snel stil. Ze keek mij raar en vroeg " IS HIJ WELEENS GESLAGEN" Ik wist niet wat ik hoorde... En zei dat dat natuurlijk niet zo was en hij in een liefdevolle gezin wordt opgevoed.. Ze zei "omdat hij zo huilt"ik zei hij schrikt van u omdat u opeens opstaat, wat een rare vraag is dat.. toen was ik stil, keek ze naar zijn spruw en ja hoor ik had gelijk het was spruw, maar hij zag er zo goed uit en zo goed gegroeid dat hij er waarschijnlijk geen last van heeft. Achteraf zegdt ze dus dat ze hem harstikke gezond er uit vindt zien en hij heel goed groeit. Ik ben naar huis gekomen, met zoveel vragen in mijn hoofd. Ik vond het zo erg dat een arts zomaar zonder reden zo een stomme vraag kan stellen. Als hij nou een blauwe plek had, kan ik haar gelijk geven, maar wat een onprofessioenele vrouw, die zichzelf arts noemt. Ik ben zo boos geworden, huilen mijn mama opgebeld.. Daarna weer de huisarts opgebeld dat ik het vreselijk vond dat ze zonder reden zo een vraag aan mij stelde< waarop ze zei omdat hij zo ging huloen dacht ik misschien, maar het is toch goed u zei nee en er is echt geen probleem hoor. Wat een uitleg. Na dagen ben ik nog steeds boos en weet niet hoe ik het moet vergeten... Hoe zouden jullie zijn en wat zouden jullie doen???

Trouwens ze keek in haar systeem en zag dat kaan naar de kinderarts was verwezen voor zijn huilen (waar ik zelf om heb gevraagd) waarop ze zei, owww dat kan de reden zijn dat de andere arts u naar de ka heeft verwezen. dat doen we soms bij kinderend ie geen ritm ehebben, deze worden dan opgenomen zodat ze weer op ritme worden gebracht. Ik keek haar en zei, mevrouw, ik heb er zelf om gevraagd hoor. De andere arts heeft mij ni9et doorgestuurd was mijnb idee. Stom he...

Weer te lang geworden, maar wilde alle details ook vertellen..