Deze meid heeft blijkbaar toch de test freak in zich, de vroeg tester, de test verslaafde. Geef het beestje een naam. En heel even dacht ik dat er in mijn buik iets gaande was, dat onze 4-5cellige Pleun het deed. Dat ik na bijna 4 jaar eindelijk een baby in mijn buik had. Heel even dacht ik het. Want telkens zag ik een vaag, licht lijntje op de test. Heel ver weg. Zó licht, dat ik hem niet op de foto kreeg met of zonder flits. En toen ineens wel. Er stond een heel minuscuul licht streepje, óp de foto! En ik was niet de enige die hem zag. Maar ik durfde nog niet (te hard) te juichen, maar mijn hart maakte stiekem al een heel klein sprongetje. Héél klein. Want die lijntjes heb ik nog nooit gehad op een test, in de afgelopen bijna 4 jaar. Maar ik zou pas echt durven te juichen als ik een licht, maar duidelijk lijntje zou zien die ik zonder enige poespas op de foto zou krijgen. Maar helaas kwam dat duidelijke lijntje er niet. Want ik werd voor de testdatum, dwars door de utrogestan heen, ongesteld. Weer heb ik mijn testdatum niet eens gehaald. En een paar dagen terug was de test weer blanco. Toen wist ik al hoelaat het was. Onze Pleun doet het niet 😔💔. Waren het voorgedrukte lijntjes of heeft onze Pleun het misschien toch wel heel even gedaan? We zullen het nooit weten. Maar stiekem denk ik het eerste. Of dat hoop ik, in ieder geval.
reacties (31)