49. Geen tijd voor baby.

Wauw mooi.. moet eerlijk zeggen dat ik ook zo 'begon'. Wanneer slaapr hij nou door en wanneer kan hij zichzelfvermaken etc maar mede door jou ben ik die gedachten uit mijn hoofd gaan verbannen. Het is prachtig om moeder te zijn, om je kind te zien opgroeien elk klein dingetje dat hij kan! Ik heb hem wel eens laten huilen maar oh wat heb ik daar een spijt van.. mijn zoontje huilt niet meer maar ik wel (zo schuldig voel ik me) dus hierbij wil ik je bedanken en mijn zoontje zal je vast ook bedanken!!

Buiten dat uurtje dat ze dan slaapt...ligt ze trouwens heel de dag bij mij of bij mij in de buurt. En geef ik haar zo veel mogelijk aandacht.....nu natuurlijk werk ik nog niet en dan zal het wrs al wat moeilijker zijn...maar ik ga haar toch zo veel mogelijk aandacht proberen te blijven geven!!!

Ik hoor idd ook dikwijls...soms moet je ze eens laten huilen....maar er is verschil tussen huilen en huilen. Als ze echt krijdt weet ik dat ze pijn of honger heeft. En neem ik haar vlug bij mij om te troosten of voeden. Maar soms merk ik ook dat ze niet echt huilt om te huilen, maar omdat ze moe is en ik merk dat ik haar dan beter in box laatliggen omdat ze dan na 10 min slaapt.....nneemk ik haar bij mij op die moment krijgt ze te veel prikkels en word ze lastiger. onze living is dan ook aan groot raam en haar box staat in eetkamer (1 geheel met living hoor ) maar daar is het al wat donkerder en rond 5 uur eet ze en dan krijgt ze dat momentje dat we haar even daar moeten laten in liggen....ook al wil mama haar dan toch liever op haar schouder laten slapen hihi...we merken dat zij dit niet graag heeft op die moment en dan laten we haar wel eventjes ( hoe moet je dat noemen, want echt huilen is dat niet ) laten we het drooghuilen ?????? Noemen

Ik kan niet anders zeggen dan: Je hebt niets anders dan gelijk!! Ik heb 8,5 jaar opgepast (meer opgevoed) op drie kids. Een fantastische tijd die ik nooit had willen missen, maar o o wat vond ik het erg voor de ouders dat zij van alles misten!! Werken en mooie spullen kopen is leuk hoor, en een lekker groot huis erbij. Maar wat heb je er aan als je er toch nooit bent?! De kleinste was een baby toen ik kwam en een echt zelfstandig mensje toen ik voor het laatst was. We waren stapelgek op elkaar en konden met elkaar lezen en schrijven. Alledrie dus. Wat vond ik het erg om weg te gaan! Ik heb me altijd voorgenomen het zo niet te doen. Ik heb een studie gekozen waarbij ik 'later' thuis kon werken en echt tijd zou hebben voor mijn kind(eren). Nu jaren later ben ik uiteindelijk iets anders gaan doen, maar werk wel vanuit huis en kan mijn eigen tijden bepalen. Ik werk liever op andere tijden zodat ik tijd met mijn aankomend kleintje kan hebben. Voor mijn partner is dit helaas niet mogelijk, maar hij wil heel erg graag in elk geval 1 dag minder werken om thuis te zijn met ons. Daarbij is er natuurlijk nog best veel tijd naast het werken. Maarja het is maar net hoe je die in deelt. Ik was vorige week met mijn partner bij prenatal om nog wat laatste dingetjes te kopen en we besloten nog een kopje koffie en thee te gaan drinken. Vlakbij ons zat een vader met een kinderwagen en kindje. Hij was net bezig de fles+voeding te prepareren (wat overigens zo een gestuntel was dat ik blij was dat ik straks alleen een borst tevoorschijn hoef te halen, maargoed dat ik nu de discussie niet). Toen het flesje eenmaal klaar was werd het kindje rechtop tegen de rand van de kinderwagenbak gezet. De fles werd in het mondje 'geduwd' en vader pakte een magazine en begon te lezen. Op het kindje werd niet meer gelet of naar gekeken. Er werd gemorst door de kleine, maar ook dat werd niet opgemerkt. Toen kwam moeder erbij met een lading nieuw koopwaar. In eerste instantie werd niet gereageerd op deze manier van voeden en morsen. Toen het gemorste na, volgens mij een verslikking van de kleine, eindelijk werd opgemerkt reageerde vader tot mijn hele enorme grote verbazing nog geiriteerd tegen het kind ook!!!!!!!!!! Wij hebben hier met hele enorme grote verbazing naar gekeken. Ongelooflijk. Voeden zonder aandacht. Het deed pijn in ons hart! Je kan toch wel even aandacht opbrengen voor je kindje tijdens dit soort dingen?? Is dat magazine dan zo vervelend? Of vind je het voeden van je kindje dan zo saai?? Ik snap er he-le-maal niets van, echt niet. En het maakt me kwaad. Het is net als je zegt.. Oh wat willen we graag zwanger worden, hoera we zijn eindelijk zwanger, oh wat is het allemaal toch bijzonder, oh wat is hij/zij prachtig en geweldig zo na de bevalling.. Tijdje later.. Hmm nu is het eigenlijk minder leuk, de nieuwigheid is er af, ik ben moe, wat een gedoe, pff hij huilt weer, jeetje weer voeden, laat nu maar even liggen hoor ik zit net even, ja doei leer maar door slapen, oh slaapt jouw kind nog niet door??? Oh die van mij allang!!! Ik heb hem gewoon lekker laten liggen steeds, hij leert het vanzelf! Het is verdorie geen hond die je conditioneert!! En zelfs de manieren die ze bij honden gebruiken vind ik al erg! Pff zie hier, ik begrijp en voel je frustratie en boosheid. Heel erg bah! Een kindje heeft 9 maanden lang in je warme buikje gezeten met alle vertrouwde geluiden en warmte om zich heen. Hij of zij was nooit alleen.. Als wij mensen ons alleen voelen is het het einde van de wereld, maar dat een kindje dat gevoel kan hebben Nee dat moeten we gewoon negeren. Kookwekkertje erbij en klaar! Echt niet oke!!