Een paar weken verder

He hallo daar was ik weer,

Zoals de titel het al heeft verklapt ben ik inmiddels een paar weken verder.
Wat heb ik leuke reacties gehad op mijn eerste verhaal.
Ik waardeer alle tips en persoonlijke berichtjes. Leuk om te zien dat mensen op deze site elkaar zo steunen.

Vanavond zit ik op de bank met een kop thee en m'n twee grote vrienden Norman en Harley (Maine coon en Siberische boskat).
De grootste kindervrienden die er zijn.... Grappig om vooruit te denken hoe dat zou zijn als er een kindje toegevoegd kan worden aan deze 'gezinssamenstelling'.

Waar ik me de afgelopen weken mee bezig heb gehouden zijn vooral persoonlijke zaken. Ik zit al een aantal jaren in een persoonlijk proces van groei en verandering.
Ik roep al tientallen jaren dat ik graag moeder wil worden, maar nu ik dit zo serieus ben gaan nemen de afgelopen maanden en ik dus bewust alleenstaande moeder wil worden betekend dit toch wel echt een verschuiving.
Grappig om te beseffen dat wanneer je de knoop doorhakt en dit uitspreek, alles ineens veel echter wordt.

Door de vele positieve reacties in mijn netwerk die mij vooral omschrijven als geboren moeder groeit mijn vertrouwen in mezelf nog meer dat dit iets is wat ik kan.
Ik denk dat ik al deze kleine stapjes in dit proces ook nodig heb om uiteindelijk een goede keuze te kunnen maken. Wat wil ik voor donor, wat voor rol wil ik dat de donor heeft.
Het zijn allemaal vragen die nu nog onbeantwoord zijn. Maar gaandeweg heb ik er vertrouwen in dat ik antwoord zal krijgen op deze vragen.
Net zoals dat ik antwoord heb gekregen op de vraag wat voor mij nu echt belangrijk is in mijn leven.
En daar kan ik met 100% zekerheid op zeggen dat dat het mogen krijgen van een kindje is.

De zorg dragen voor zoiets kostbaars en je leven verrijken met liefde.
Ik hoop dat ik dit ooit mag ervaren en dat het me is gegund.

Voor nu nog steeds een gedachtestroom en geen harde conclusies.
Misschien neem ik er teveel tijd voor, maar het laatste wat ik wil is overhaaste beslissingen nemen.
Wie weet brengen reacties en tips meer helderheid voor mij welke kant ik op moet denken. Dus wees welkom om te reageren of mij een privé bericht te sturen.

Liefs Baukje

731 x gelezen, 1

In Zwanger worden

reacties (4)


  • Nog-even!

    Weet je, ik kom steeds vaker verhalen tegen van donorkinderen en zelfs kinderen die hun verwekker een paar keer per jaar zagen. Best een groot deel daarvan heeft het moeilijk met deze situatie. Niet wanneer ze klein zijn, maar vanaf een jaar of 8 wanneer ze gaan nadenken over hun identiteit.... Ik vind het lastige hiervan dat het kind bewust gedwongen is om er de rest van zijn leven mee te dealen. Dat vind ik het verschil met wanneer een relatie stukgelopen is: natuurlijk gaan dingen fout in het leven... Maar wanneer je daar bewust voor kiest, is er zo'n smalle basis voor een kind... Naast dat het de band met de biologische vader mist, moet het ook maar zien om te gaan met het feit dat er maar 1 ouder is. In de ideale situatie, kan het voorkomen dat er met één ouder minder klik is-vooral in de puberteit. Dan is het heerlijk dat er nog een ouder is, die er óók altijd is om op terug te vallen... Als er 1 ouder is en er gebeurt een ongeluk of moeder wordt ernstig ziek... Dan is er geen ouder meer over om bij te springen... Een tante of bv opa ís écht anders... Natuurlijk weet ik dat in complete gezinnen ook dingen fout gaan... Maar ik vind het vaststellen daarvan niet hetzelfde als zeggen "dús je hebt geen twee ouders nodig". Zoals je ziet, praat ik vanuit het belang van het kind. Daar gaat het uiteindelijk om. Natuurlijk spelen verlangens naar het moederschap een enorme rol. Maar heel nuchter gezien, vraag ik me soms wel af hoe fijn het voor een kind is om op te groeien bij een moeder die zelf niet in een relatie wil zijn of er niet toe in staat is... Dit bedoel ik echt niet als aanklacht, maar als serieuze stof tot nadenken... Het gaat nl niet om jouw leven, maar om het leven van een nieuw mens.... Laten we déze kant van het verhaal niet vergeten omdat we enthousiast zijn over onze eigen verlangens

  • Vespertine

    Dan ook even een andere kant: ik heb genoeg vrienden die deels bij hun opa en oma (of een andere naaste, soms niet eens een bloedverwant) zijn opgegroeid en ze als tweede ouders zien. Daar heb je echt geen biologische vader voor nodig. Tuurlijk ben ik het met je eens dat je beter met z'n tweeën voor een kind kunt zorgen, maar ik denk wel degelijk dat er iemand anders zo'n toegewijde rol kan spelen dan de biologische vader. Ik denk dat het sociale netwerk voor een BAM'er nog belangrijker is dan voor stellen.

  • BA1988

    Dat denk ik ook. Ik las laatst een artikel over het nieuwe opvoeden. Regenboog gezinnen, BAM. Regenboog gezinnen kiezen heel bewust om het ouderschap te verdelen en allemaal de geborgheid en veiligheid te bieden die het kindje nodig heeft. Kinderen die opgroeien in een netwerk waarin dit het allerbelangrijkste is, en bijvoorbeeld niet de relatie die jij hebt tot je partner. Je kiest heel bewust om je kind op te laten groeien in een veilige omgeving waar veel liefde is en waarin je de mogelijkheid hebt om vertrouwen te krijgen in het maken van je eigen keuzes. En niet om vast te houden aan de maatstaf van het gezin met 1,5 kind. Ik vond dit een mooi artikel wat weergeeft dat het gezegde "it takes a village to raise a child" Mooi naar voren komt. Dat dorp hoeft niet per definitie jij en je partner te zijn, maar kan ook jij als alleenstaande moeder met je familie en vrienden om je heen die allemaal veel van het kind houden en er voor jou als BAM is, maar er net zo zijn voor je kind. Ik zal kijken of ik het artikel nog kan vinden.

  • BA1988

    Ik ben me enorm bewust van die kant van de medaille. Het is iets om goed over na te denken. Natuurlijk zou ik het liefst met een partner een kind krijgen, maar om mijn wens uit te blijven stellen omdat ik de geschikte partner nog niet heb gevonden is lastig op deze leeftijd. Vanuit mijn werk weet ik wat nodig is voor een gezonde ontwikkeling van een kind, en geloof mij dat betekend niet altijd twee ouders. Veiligheid en geborgenheid zijn de belangrijkste onderdelen in de opvoeding van een kind naar mijn mening. Ik wil dat mijn kind onderdeel is van mijn familie waar ik in geboren ben, maar ook die ik om me heen heb verzameld. Mijn familie en vrienden staan achter mij en zullen mij steunen. Mijn ideale situatie zou zijn dat ik een bekende donor vind die open staat om vragen te beantwoorden die mijn kind op latere leeftijd zal hebben. Maar als het gaat om een vaderrol of een mannelijke rol in het leven van mijn kind dan heb ik genoeg mannelijke voorbeeldfuncties voor mijn kind, mocht ik deze mogen krijgen.