Bali

Bijna twintig jaar geleden landde in er voor het eerst; Bali, toen heb ik een maandenlange rondreis gemaakt door Indonesië samen met mn zus (beste maatje) en altijd is er een soort heimwee gebleven naar dit magische eiland. Door de jaren heen heb ik er vaak aan gedacht om terug te gaan maar er zijn nog zoveel andere mooie plekken op de wereld en om nou 2x naar hetzelfde te gaan lijkt zonde. Maar toen we zaten te dubben over wat we zouden doen in de 2 weken meivakantie en ik deze kans zag.... tja de keus was snel gemaakt. Zou het erg veranderd zijn? Zou ik in een soort Benidorm van Australiers terecht komen? Zorgen genoeg, maar vooral heel veel zin om dit mooie eiland aan mijn gezin te laten zien. Kay had het al weken over niets anders en de klas kwam het al aardig de neus uit. Ook manlief had zijn hooggespannen verwachtingen te pas en te onpas gespuit dus ik kon de straat niet inlopen of er werd me een fijne vakantie toegewenst. Toch was ik niet echt nerveus en dat zou ook zonde geweest zijn want de reis liep perfect; de meiden zetten een koptelefoon op en gingen tv kijken, of knutselen, of slapen. Verder geen piep... ja hoogstens 'mama ik moet plassen!' terwijl je je net in je derde film gesetteld hebt maar daar gaan we natuurlijk niet over zeuren.. ;-)

De aankomst in Bali was heerlijk, het rook nog net als toen en de temperatuur was heerlijk (vooral na de uren airco in t vliegtuig). Onze eerste nacht hadden we dichtbij het vliegveld in Sanur geboekt zodat we de volgende morgen dichtbij de ferry voor Nusa Lembonggan zaten. Sanur was wel een beetje Benidorm en ik moest best even slikken. De rest van de familie had vooral oog voor het zwembad en de wifi dus ik heb me maar even stil gehouden. Na een nacht van dik 10uur slaap werden we door de receptie wakker gebeld dat onze pick-up voor de ferry er stond... Oeps verslapen. Wel waren we gelijk van de jetleg af en met een kwartiertje jakkeren waren we alweer op weg naar de ferry. Nusa Lembonggan bleek eruit te zien als het Bali van mijn herinneringen: slechte stoffige wegen met scharrelende kippen, kleine mannekes op scooters, bananenbomen langs de weg en veel chaos en gezelligheid. Gelukkig. De meiden keken hun ogen uit en dapper werden de geoefende zinnetjes: nama saya Kay/Franka, saya diri Belanda (ik ben kay/franka ik kom uit nederland) op de locals uitgeprobeerd. Helemaal leuk. Heerlijk langs de weg een pisang goreng gekocht.. helemaal super. Het eten bleek ook op dit eiland aardig verwesterd dus de dames konden hier ook gewoon een boterham met pindakaas bestellen maar de uitvinding van de vakantie was toch wel de banana jaffle ofwel de bananentosti, die ze na al die jaren gelukkig nog steeds op de menukaart hadden staan :-)

We hebben heerlijk gedoken, scooter gereden met de kinderen (voor en achterop en een keer zelfs met zn vieren..) we hebben Kay leren snorkelen, we zijn na Nusa in Ubud naar traditionele dansen geweest, we zijn van een vulkaan af gefietst. We hebben van alles geleerd over de balinese cultuur, we zijn van hot naar her getrokken, we hebben heerlijk gegeten en gedronken... kortom het was een perfecte vakantie..

en de terugvlucht? Geen piep. Tien uur geslapen. Ik ben zo trots

x