Waterpokken

Net toen ik dacht dat ze ze nooit zou krijgen waren ze daar dan toch; waterpokken. Er liepen al een tijdje krentebollen-gezichtjes rond op het kdv maar Frankie leek nergens last van te hebben. Maar toen ik haar kwam halen op een avond zag ik een gek plekje op haar buik en nadere inspectie verhulde een volledig gespikkeld kind. De eerste nacht leek ze nog ok, maar de volgende ochtend hadden we twee lamlendige types over de bank gedrapeerd liggen. Kay, die de waterpokken voor haar eerste verjaardag heeft gehad, pakte nu nog even fijn de hoge koorts en keelpijn mee. En Frankie, die kon alleen nog maar piepen als een schor speenvarken, zo zielig. Een waterpokken op de raarste plekken; in dr oor, in de navel op dr teen, arme schat. Havermoutbadjes en kids-clin hielpen gelukkig wel iets voor de jeuk... maar die stem! Ik hoor nog liever iemand met zn nagels over een schoolbord krassen. Inmiddels zijn de korstjes bijna weg en durf ik mn moppies weer mee te nemen naar de speeltuin, waar ze ons als melaatsen aankeken. Gelukkig maar want thuis breken ze de tent af, er is geknutseld, video gekeken, moestuintjes verzopen, smoothies gemaakt en heel veel gesprongen op de bank... en nu wordt het tijd dat de zon weer zn best gaat doen voor die andere vlekjes; sproetjes op de neus... en snel graag.

x Appel