Op reis: Zuid Afrika

Nou hier is ie dan eindelijk het verslag van onze ‘Grote

Reis” naar Zuid-Afrika

Een grote reis stond al eerder in de planning maar dat werd een proefvluchtje Kreta; daar was Franka dik voor geslaagd dus nu werd het echt de laatste kans om nog met zn vieren goedkoop (Franka betaalt vanaf septemberde volle mep) en buiten het seizoen ( Kay wordt in oktober 4) naar een verre bestemming te gaan. De keuze voor de bestemming was nog niet makkelijk; even leek het Cuba te worden maar uiteindelijk boekten we Zuid-Afrika. Nou dat is me wat; ie-der-een had wel een horror verhaal klaar... Vlak voor vertrek was ik best zenuwachtig voor de berovingen en ellende die me te wachten stonden. Zo zenuwachtig zelf dat ik niet eens nadacht over de 12 uur durende vlucht met Franka De Verschrikkelijke op schoot.. En alles viel mee... British Airways hebben in tegenstelling tot vele andere vliegmaatschappijen geen basinets maar een soort wipstoeltjes die op een soort brede tafel voor je vast gezet kunnen worden Werelduitvinding! Franka heeft zeker vijf uur heerlijk liggen pitten.

Aangekomen in Kaapstad wachtte meevaller nummer twee, een upgrade van een corsa
naar een corolla hatchback. En hoppa alles in die achterbak. Rijden met het
stuur aan de verkeerde kant is ronduit bizar, schakelen was errug lastig en
regelmatig reden we met stralend weer met ruitenwissers aan ipv
richtingaanwijzers...mocht de pret niet drukken. Het eerste appartement lag in ‘t
hartje van Kaapstad (vlakbij de Waterkant , voor de kenners). Supermooi, de
meiden hun eigen kamer en ieder zijn eigen badkamer. Luxe.

Kaapstad is een hele leuke stad, jammer genoeg niet heel voetgangervriendelijk, maar zeker wel kindvriendelijk met leuke speeltuinen en activiteiten. De Spar bleek daar een luxe supermarkt te zijn en we hebben heerlijk gekookt, want uit eten met de meiden is niet relekst. Een avond hebben we het geprobeerd maar bliezen al snel de aftocht. Thuis eten, meisjes op tijderin en pa en ma het eerste seizoen Sopranos... hiephoi. Na vier dagen Kaapstad met als highlight (voor mij dan) Chapmans Peak drive en het openbare zwembad dat aan zee ligt, Sea point Pavillion  (zie foto) gingen we op weg naar onze tweede stop Mosselbaai.

Best een hele lange rit en de meiden hebben het super
volgehouden (mede dankzij de dvd spelers en mega mindy, buurman en buurman en
prinsesje lillifee). Bij aankomst was het alleen een beetje jammer dat op het

adres dat wij gekregen hadden niemand wist van onze komst ; “nee ik woon hier
en ik verhuur mijn huis niet”.  Gelukkig
werden we door een ouder echtpaar goed geholpen en werd ons juiste appartement

met de juiste sleutelhouder gevonden, pfew.. Wederom bleek het een
superappartement, pal aan zee en met drie slaapkamers. Aangezien Kay zich in
Kaapstad beklaagde over haar zusje; “mama ik word gék van dat gehuil!” ;-)  Vatten we gelijk het plan op om de meiden in
aparte kamers te laten slapen…. Dit resulteerde in papa in een kamer en Kay,
Franka en mama in een bed in een andere kamer.. ugh.. geen succes. Superbrak de
volgende dag de buurt gaan verkennen en wederom betrapte ik mezelf op de
denkfout; heh wat een klein dorp, dit zou toch een grote stad moeten zijn? Ja,
dat klopt maar als 90% van de inwoners in golfplaten hutjes buiten de
stadsgrens wonen blijft t centrum wel klein ja… Zuid Afrika is helaas nog altijd
een land van uitersten. De volgende dag zijn we eerst een zeehondenkolonie gaan
bekijken die op een rots voor de kust woont. Zoals altijd had Kay goede zin en
een superhumeur maar Franka was boos. Dit keer omdat ze een reddingsvest om moest  op de boot. En besloot zo’n stennis te
trappen dat ik geen zeehond gezien heb. Een dieptepuntje van de vakantie; je
weet dat je met een anderhalf jarige best wat voor je kiezen kan krijgen maar
ik had stiekem gehoopt dat ze op vakantie door onze beider aanwezigheid wat
relaxter zou worden.. maar nee. Frankie is een ander kind dan Kay en een andere
reisgenoot; ze is onverstoorbaar op lange afstanden in de auto, zit rustig uren
in de kinderwagen bij een stedentrip maar als ze het dan opeens zat is dan gaat
ze ook totaal los. Overigens was ze aan
wal weer heel gezellig en was er niets meer aan de hand, maar ja dat vest heh
;-)

Voor de middag stond een bezoek aan George op t programma;het was zondag en er bleek geen klap te beleven in George op zondag dus kochtenwe een picknick  bij de enige geopendesupermarkt en reden naar de botanische tuin; wereldzet, bleek een prachtige tuin aan de voet van indrukwekkende bergen te zijn. Na een tijdje ronddwalen spotte ik een pad dat de bosjes in liep, we hadden net gelunched ik had Frank in derugdrager (manduca) en dus stelde ik voor het pad te volgen… haha.. van en pad werd t opeens door beekjes en over boomstammen heen klauteren en voor we hetwisten waren we verdwaald… Oeps. Sta je met twee koters ergens in een bos..handige actie van mama. Om Kay niet ongerust te maken en onszelf gerust te stellen maakten we er een spannend avontuur van maar o- o- oh wat was ik blij toen ik opeens het pad terugvond…. Thuis in Mosselbaai nog genoten van een namiddag strand en toen was het alweer tijd om verder te trekken.

Op naar het Addo Elephant Park, een reservaat boven Port
Elizabeth buiten malariagebied. We hadden een supergave accommodatie (The
Castle!!!)  gevonden buiten het reservaat
op een citrusplantage met vakantiewoningen. Wederom een lange rit met
spectaculaire uitzichten en zo veel plaatsen waar ik had willen stoppen, maar
goed, geen tijd want om het voor de meiden nog enigszins relaxt te houden
hadden we besloten na iedere dag rijden tenminste twee nachten op dezelfde plek
te blijven.  The Castle bleek een wat

vervallen aanbouw te zijn aan de oude koloniale hoofdgebouwen van de plantage.
Supergrappig maar niet luxe en uiteindelijk vonden we de trappen van de
torenkamer zo eng dat we met zn allen in de benedenkamer hebben geslapen
(meisjes in deryans en wij in bed). De volgende dag eerst maar eens een
rustdag, een zwembad , trampoline en vriendjes en vriendinnetjes van allerlei
nationaliteiten. Waar dat vorig jaar in Engeland nog niet lukte, maakte Kay
hier zonder problemen contact. Ook leuk voor ons want we werden gelijk voor

onze eerste braai uitgenodigd!

De volgende dag naar het park, aangezien de maximale snelheid 30 was heb ik Kay een tijdje op schoot gehad en hebben we samen dieren gespot maar toch was het wederom fijn dat mega mindy ons vergezelde want na de derdegroep olifanten (!!!!!)  vond mevrouw het wel prima.. Na nog wat heerlijke dagen genieten bij Addo gingen we de paasdagen naar Plettenberg Bay, waar papa en mama hadden gepland te gaan duiken. .. Nou niet dus, jullie hadden het niet best in Nederland weet ik maar wij helaas ook niet. Drie dagen zeikweer (wel 20 graden) en te sterke stroming om te duiken. Maar dat was goed voor de teambuilding; een echte open haard, een goede bakker in de buurt voor paasontbijt-supplies en samen eieren versieren was ook leuk. Tja en toen de auto in voor de laatste lange rit; via Oudshoorn over de wijnroute terug richting Kaapstad. Om nog twee nachtjes in Stellenbosch van het betere weer (en wijn) te genieten voordat we terugvlogen naar Nederland. Prachtige rit, supermooi landschap en wederom de wens om overal te stoppen… Gelukkig was Stellenbosch ook heel leuk maar met heel veel pijn in ons hart hebben we na 20 dagen onze huurauto ingeleverd (ben ik blij dat ik dieniet hoefde schoon te maken, haha) en zijn we begonnen aan de lange (3stopovers) vlucht terug naar het koude Nederland.  Dat was nog even bikkelen (nee dit keer geen wipstoeltje helaas) maar wederom hebben mn meisjes het super gedaan (fok julliesjacherijnig kijkende mensen voor ons in het vliegtuig!) En thuisgekomen leekhet alsof er een last van Franka’s schouders viel, gelijk lekker met haar eigen speelgoed spelen; ik had er geen kind meer aan. Misschien was het voor haar toch wat veel, achteraf gezien. Maar Kay; die hangt de grootste verhalen opover de olifanten. Zij wel!
x appel