18 weken vs 18 maanden

Morgen ben ik 18 weken zwanger van Baby II ofwel, biebieeee in de buik. Best onwerkelijk, nog steeds gaat deze zwangerschap als een droom aan me voorbij. Als ik er al aan denk dan heeft het te maken met of mijn gammele bekken en rap dik wordende buik óf  ik droom nare dingen en maak me zorgen of het wel goed gaat. Mijn beste vriendin zei woensdag: "misschien is dit wel je laatste zwangerschap, vergeet je niet te genieten?" Ze heeft groot gelijk, ik moet meer genieten van de zwangerschap want Baby II is wat dat betreft een voorbeeldig kindje. Ik heb geen rare klachten op mijn bekken na en zelfs dat gaat al een stuk beter. Afgelopen maandag mocht ik bij de verloskundige weer naar het hartje luisteren en dat was een hele geruststelling. Hij/zij bevond zich precies op de plek waar ik altijd denk te voelen en het hartje klonk sterk. Kay vond het maar niks, de vk die aan me zat te plukken en probeerde uit alle macht haar weg te duwen. Mijn kleine pop die al zo groot wordt, per dag leert ze meer ik sta iedere keer versteld van wat ze al begrijpt en kan. Ze is in een eenkennige fase gekomen, dat was zelfs de dames van het kdv opgevallen (stond zelfs in haar rapportje). Da's best zwaar en niet altijd leuk voor papa die toch eigenlijk het leeuwendeel van haar zorg op zich neemt. Op de dagen dat mama thuis is wordt hij weggeduwd bij mama en moet ze de hele tijd aan mij hangen. Ik werd er zo moe van dat ik zelfs een beetje geirriteerd raakte. En juist toen werd t popje ziek, het begon met diarree en slecht eten, naar kotsen, naar rare ontlasting... Het is weer voorbij maar ze had mama goed op de kast. Voor het intenser beleven van je zwangerschap is dan gewoonweg geen aandacht meer over. Baby II krijgt er hopelijk nog niets van mee, maar ik heb weer wat nieuws om over te piekeren: hoe verdeel je je aandacht over twee kinderen? En dan hebben we t nog niet over je relatie, familie en vrienden, werk en het huishouden.... petje af voor alle moeders en vaders die die ballen in de lucht houden.

Maar genoeg gezeur en gezanik. Tis zomer en daar gaan we heel hard van genieten. Kay is inmiddels trouwe bezoeker van het strand en de nieuwe speeltuin om de hoek en roept de hele dag dat ze naar "Buiteh" wil.... de arme schat moet nog wel effe doorkrijgen dat je inmiddels niet meer altijd eerst een jas en sjaal aanhoeft om naar buiten te gaan en loopt regelmatig puffend (ja eigenwijs) en zwetend in de stralende zon. misschien ga ik me dit weekend wel toeleggen op de vervanging van sjaal door zonnehoed en daarnaast krijgt baby II een likkie anti-striemolie; is ook een vorm van aandacht toch?

fijn paasweekend allemaal

x