Kindje 2

Toen ik vandaag wat blogjes teruglas van twee jaar terug bedacht ik me dat het toch wel leuk was om je zwangerschap vast te leggen. Ook al is het de tweede keer en is het totaal anders dan de eerste; ik ga bloggen over deze zwangerschap.

Maandag 17 januari hadden paps en ik het over de vakantie die we zouden gaan boeken naar Egypte (dit was voor de rellen). Opeens bedacht ik me dat het misschien slim was om toch even te testen of ik niet zwanger was, ik was immers 2 dagen te laat. Dus hoppakee, effe snel langs Kruidvat, testje halen. Kay lag lekker te pitten dus we dachten laten we het gelijk maar doen.... En ja hoor.. net als de vorige keer... binnen een seconde twee blauwe streepjes! Maar wat een verschil; de eerste zwangerschap was niet gepland, we woonden niet samen, waren niet getrouwd..... Nu had ik wel weer gelijk die vlinders in mn buik maar niet gevolgd door de paniek die ik toen voelde... Ja ik mag niet duiken als we naar Egypte gaan, zei ik nog... Maar tis ook wel lekker nog effe met zn drieën luieren op het strand!

De volgende dag een rondje ouders gereden, iedereen blij en nu ook zonder die meewarige blikken :-) Maar toen werd Kay ziek en eigenlijk maakt dat haarfijn duidelijk hoe ik deze zwangerschap beleef.. Er was geen tijd voor mijmeren en er was geen tijd voor paniek. Mijn meissie had 42 graden koorts en moest verzorgd worden! Ook toen Kay weer beter was bleef het eigenlijk een beetje op de achtergrond. Moeders voor moeders kwam langs, we gingen weer naar de verloskundige (soort van reunie) maar zo zwanger als toen voel ik me niet.

Is het jammer? Nou, de paniek van toen mis ik niet. Zelfs het feit dat we nu moeten gaan verhuizen (we hebben een kamer te weinig) geeft me nog geen slapeloze nachten. Misschien dat t nog komt; als ik deze zomer met mn dikke toeter rondfiets (mét mn mooie meissie achterop) misschien dat ik dan dat bijzondere gevoel weer terugkrijg. Of as dinsdag; bij de echo, als je dat razendsnelle hartje hoort.

Ik zal het opschrijven in ieder geval

xx