In den beginne... heel heel lang geleden in een tijd hier ver vandaan.. haha, het lijkt echt heel lang geleden maar toen Kay zo'n maandje oud was heb ik een boekje gekocht over Baby's in een ritme. Daarin stonden allerlei tips om je kindje "zonder traantjes naar bed te brengen", uieindelijk denk ik dat het ook wel zonder het boekje was gelukt want Kays favoriete ritme is gewoon iedere avond hetzelfde ritueel dat eindigt met een tepel die uit haar mond valt en een moeder die haar dan zachtjes overtilt in bed (en vervolgens de eerste twee uur bijna geen geluid meer maakt. Erg vermakelijk; tv kijken met de teletekst ondertiteling..) Maar zelfs deze omslachtige manier voldoet niet meer! Sinds kort wil het draakje niet meer getemd worden en moeten er kennelijk eerst een kwartier traantjes geloosd worden voordat ze inslaapt. Dit alles tot groot leed van mijn moederhart dat verscheurd wordt door dat gehuil... Ik kon het toen niet en ik kan het nog steeds niet; mijn kind huilt en dat voelt als scheermesjes. Maar er is niets aan te doen, het alternatief is haar eruit halen en kijken wie het eerst omvalt van de slaap! En ik kan niet met zekerheid zeggen dat zij dat zal zijn... Dusssssssssss zit ik getergd op de bank te luisteren naar mijn huilende meisje. Ik hoop dat deze fase snel weer over is en ik weer een slapend warm kinderlijfje nog even tegen me aan kan drukken voordat ik haar zachtjes neerleg want dat blijft toch wel zo'n beetje het mooiste moment van de dag..
reacties (0)