37 weken en schrik
Vandaag 37 weken zwanger! Ik dacht gisteren heel effe dat ik het niet ging halen.
Eigenlijk had ik een hele luie dag, vriendje moest werken en ik had niks aan de hand dus beetje uitslapen, beetje mijn boek uitlezen, wasje draaien, boodschapjes doen. We hadden 's avonds afgesproken bij mijn zwager zijn verjaardag te vieren met een etentje, onderweg naar amsterdam kreeg ik last van mijn buik. Gevoel van ongesteldheid, krampen laag in de onderbuik en het algehele gevoel van blegh.. Aangekomen ging de walrus dus ook maar effe op de bank, wel fijn dat je dan bij familie bent. Tot na het hoofdgerecht ging het redelijk, daarna kwam mijn volledige maaginhoud er stereo uit (vul zelf maar in). niet fijn. De krampen werden ook steeds erger maar omdat het wel een verjaardagsfeestje was dacht ik me maar even groot te houden en het tot na het toetje ("nee bedankt ik zit vol") uit te zingen. Ik vroeg me tot gisteren nog wel eens af wat nou precies een harde buik was, ja hij staat wel eens strak gespannen, maar ja. Nou: nu weet ik het zeker. Harde buiken bij het leven, kramp in mijn zij, liezen, bovenbenen en rug waardoor ik af en toe gewoon effe geen lucht kreeg. En dat vond ik dan allemaal het ergste niet ofzo, want zoals jullie weten heb ik tot nu toe zo relaxt dat het begrijpelijk wel eens minder moét worden onderhand; maar je weet niet of dit nou iets is dat met de bevalling te maken gaat hebben!
Tja, weet ik veel hoe dat voelt, ik was allang blij dat de kramp zo aanhield dat het tenminste geen golven waren, want weeën zijn golven toch?
Onzekerheid is niks voor mij, geef mij maar een grote open wond waar een bot uitsteekt, dat heb ik liever dan dat subtiele gedoe van binnen....
Thuis in bad gaan liggen met de sproeier tegen mijn buik, gelukkig nam de kramp wat af en zijn we vroeg naar bed gegaan. Ik dacht niet dat ik zou kunnen slapen en ik ben er ook nog wel uitgeweest dat ik dacht oh je.. oh je.. wat nu?
Maar toch maar weer erin geklommen en wonderwel toch geslapen, vanmorgen is de pijn weg.
Heb ook net iets gegeten en dat lijkt goed te gaan... en mn grote buikvriend? Die heeft vrolijk de hik, de hele ochtend al. Kortom: opluchting, wat er nou aan de hand is geweest ik weet t niet, ik heb niets raars gegeten overdag en 's avonds kan het t eten ook niet geweest zijn. Buik is strak maar niet hard, alleen mn liezen lijken spierpijn te hebben... pfew!
Ben benieuwd wat de rest van de 37e week in petto heeft..
xx succes allemaal
reacties (0)