Ik geef toe; de buik is "in your face" en ik kan nergens ontkennen dat ik zwanger ben. Echter, ik begin het een beetje zat te worden dat overal waar ik ga het gesprek automatisch verstomd en vervalt in het onderwerp zwangerschap, bevallen, kinderen, uitscheuren of meer van dat soort leuks.
Tis echt een beetje genant aan het worden. Gisteren nam een collega afscheid op de afdeling en ik was nog geen vijf minuten met mijn watertje aan de zijlijn gepositioneerd of daar gíngen we weer! "Wanneer mag je nou met verlof?".... Alsof dat kind met hoofd en al bijkans tussen mijn benen hangt! Vond het ook vreemd voor mijn collega want het had haar feestje moeten zijn en ik heb helemaal geen behoefte om onderwerp van ieder gesprek te zijn! Ik heb maar met lichtelijk geirriteerde toon het onderwerp veranderd door haar direct te vragen naar de toekomstplannen en ik geloof dat de hint begrepen werd...
toen vanochtend een collega weer prompt het gesprek van werk veranderde naar bevallingen was de maat vol:
"Ik ben niet alleen maar een buik, ik ben een vrouw mét inhoud! "
't bleef even een seconde stil waarna de hele tafel in lachen uitbarste... :-)
fijn weekend alvast
reacties (0)