Gerommel in mn buik

Jaja, in de magische week 12. Ik mag nu rustug ademhalen, toch? Het is in ieder geval een hele opluchting dat iedereen t zo'n beetje weet want dat stiekeme gedoe was ik wel een beetje zat. Vooral op werk voelde dat bijna als fraude... Vreemd genoeg heb ik sinds deze week meer last van een rommelende buik en vlagen van misselijkheid dan in de weken hiervoor. Vraag me af of er meer mensen last van hebben? Ik ben ook niet meer zo slaperig gelukkig want het begon gewoon narcoleptische vormen aan te nemen. Ik begin ook steeds minder te denken aan zwangerschap als "concept" en steeds meer aan het wezentje wat zichdaar langzaam aan het ontwikkelen is. Ik word gek van mezelf; bij aftiteling van films, bij vergaderstukken, bij vriendlijsten van hyves: OVERAL let ik op namen. Namen, Namen en nog eens Namen! Ik kijk ook veel naar kinderwagens, draagzakken, autostoeltjes etc etc... Ik ben nog niet gaan babyshoppen maar ik vraag me bij iedere voorbijlopende wagen af; zou die handig zijn?

Moeder in de dop?

of de lente in me kop?

x