...in de war

Gisteren hebben we de 20-weken echo gehad

alles was goed!!!

Natuurlijk wilden we ook wel graag weten wat het geslacht is.

Ik dacht zelf een jongen...

De mevrouw bleef maar turen naar het scherm waarop onze baby te zien was

keurig met de beentjes gesloten.

Na wat gepor in mijn buik gingen de beentjes langzaam open en ik zag: NIKS!!

Ik begon al lichtelijk wat te zweten en zag al een grote grijns op het gezicht van mijn vriend verschijnen.

EEN MEISJE!!

Wauw...en nu?? Dacht ik

Net zoals de vorige keer zat ik er weer totaal naast.

Met mijn hoofd in de voor mij totaal nieuwe roze wolk gingen we weer naar huis...

Vanmiddag ben ik op zolder gaan kijken naar de dozen met kleding die ik nog staan had van mijn zoontje(die nu naar mijn neefje gaan) Zo blij als ik ben dat we een meisje krijgen,

zo'n pijn heb ik in mijn hart als ik besef dat onze zoon nu echt grote broer gaat worden

en zijn baby tijd nooit weer terug komt...

Tuurlijk krijgen we er nu een andere baby bij waar we ook een geweldige tijd mee gaan hebben

het zullen de hormonen ook wel zijn maar naar mijn mening gaat de tijd gewoon té snel!!

Nu maar weer lekker verder kleertjes kijken op internet: Roze kleertjes haha