Jaida
Gisteren was de dag dat ik zou worden ingeleid. Het zou een vrolijke dag worden, want eindelijk zou ons tweede meisje komen.
's Nachts rond 2 uur had ik haar nog gevoeld en om 7 uur moesten we ons melden in het ziekenhuis, waar ik weer door middel van tabletjes ingeleid werd. Eerst zou er een CTG worden gemaakt. Die schijven op mijn buik dus. Omdat ze steeds mijn hartslag te pakken had, keek mevrouw met het echo-apparaat hoe de baby precies lag, zodat ze wist waar ze die dingen moest plaatsen.
Tja, en toen zag ik het al meteen weer. Déjà-vu van 4,5 jaar geleden.. Een baby zonder hartslag. Zomaar ineens.. En toevallig op de dag dat we al daar naartoe gingen.
Bevalling alsnog opgewekt, ruggenprik gehad, weinig pijn gelukkig. Om 2.39 uur vannacht is ons meisje Jaida Mae geboren. Ze lijkt precies op Aidan.
Ik ben nog in het ziekenhuis, omdat er om 16.00 uur een fotograaf van Make A Memory komt.
Zometeen tussen 13.00 en 14.00 uur komt de begrafenisondernemer langs om alles te regelen.
De rest van het verhaal komt nog, maar dan weten jullie hoe of wat, aangezien ik rare dingen lees die niet kloppen. Dit was niemands fout, en zéker niet van de gynaecoloog of verloskundige. Ik heb veel goede controles gehad en werd goed in de gaten gehouden.
Er zijn kweekjes genomen, placenta wordt opgestuurd, bloed, etc... Scan wordt gemaakt...
Het enige wat ik niet wil is obductie. Dus als er zo niks gevonden wordt is het jammer.
Ik ben toch klaar met kinderen nu, durf het niet meer aan. Van beide geslachten een levend en overleden kind.. Het is mooi geweest. Ik ga extra genieten van Bruce en Ashley en HOOP dat zij vele jaren langer leven dan ik, in goede gezondheid.
reacties (0)