Het leven na 2 maanden
Het is alweer een tijd geleden dat ik een blog schreef.
Bruce is ruim 20 maanden, en Ashley heeft ook de 2 maanden al bereikt. Gaat zo hard! (Lekker cliché).
De twee kindertjes zijn allebei verkouden. Het wordt gelukkig al wat minder.
Ashley heeft vanaf de geboorte eigenlijk al steeds dat haar ogen vuil worden. Als ze dan wakker wordt zitten ze soms helemaal dichtgeplakt. Vorige week was ik het zat en ben ik ermee naar de huisarts geweest. Ze zei dat het geen ontsteking is, maar dat dit normaal is bij baby's (tot 1 jaar), omdat de traanbuisjes nog smal zijn. Net als dat de longen nog verder moeten rijpen, moeten de traanbuisjes dat schijnbaar ook. Pas als het na een jaar nog niet weg is, prikken ze de traanbuisjes door. Dit is pijnloos. Echter komt dit zelden voor, zei ze. Gewoon goed schoonhouden iedere keer.
Blijkbaar is het besmettelijk, want Bruce heeft het ineens ook sinds 2 dagen... grrrr. Bij hem was gisteren wel zijn oog rood. Nou ja, schoonhouden dus maar...
Verder gaat het erg goed gelukkig. Ik begin er nu een beetje een ritme in te krijgen.
Bruce begrijpt het nu ook eindelijk haha. Hij gaat iedere avond tussen 19.00 en 20.00 uur naar bed, en slaapt dan ook echt! Hij wordt nog wel wakker (1x denk ik) en dan geef ik hem zijn fles water. Terwijl hij zijn paar slokjes drinkt valt hij alweer in slaap. Sinds kort ben ik eindelijk gestopt met pyjamapap. Ik weet niet of het ermee te maken heeft, maar sinds hij die pap niet meer krijgt eet hij veel beter, en slaapt dus ook beter.
Tussen 07.00 en 07.30 uur komt hij uit bed. Dan zet ik een boterham met boter en gestampte muisjes (lust hij tegenwoordig) in 16 stukjes voor hem neer, en die eet hij in 1x op.
Om 11.00 uur gaat hij vrijwillig weer naar bed, tot een uur of 12.30. Dan zet ik weer een boterham voor hem neer. Vaak met gebakken ei (vastgebakken aan het brood), soms weer met gestampte muisjes... maar net waar ik zin in heb. Het komt ook weleens voor dat we warm eten. Restje van de avond ervoor, of als ik al gekookt heb voor die avond.
Alleen heb ik Bruce weer verwend door hem bij mij in bed te laten slapen, sinds het eind van de zwangerschap. Nu dus alweer zo'n 3 maanden. Hij wil dus niet meer in zijn eigen bed slapen pff....
Van de week schoot er door mijn hoofd: "Eén- (of zelfs twee)persoons boxspring kopen voor Bruce"...... maar ja, of dat het probleem zou oplossen? Iedere keer een ander bed als hij er niet meer in wil hahaha lijkt me niet...
Nou ja, laat ik voorlopig maar alleen heel blij zijn met dit ritme.
Alleen Ashley... Soms word ik echt gek van het gehuil. Als ze huilt gaat het door merg en been. Hoe krijg je mij gek? Zo dus! Hou haar een hele tijd op mijn arm rechtop, heen en weer wiegen en springen... hup, weer een boer, hup, weer een scheet. Er zit haar bijna altijd wel wat dwars. Zielig natuurlijk, maar ik word er wel knetter van.
Wel heeft ze vorige week EINDELIJK bewust een paar keer naar me gelachen. Mag wel, na 2 maanden hahahaha. Bruce lachte al na 4 weken.
En dan Angelo.. ook een geval apart. Ik vroeg hem van de week: "Stel dat ik weer zwanger zou worden, zou je dan stressen?''
Hij: "Nee, wel even wennen, maar verder niks."
Ik: "En als ik nog een kind wil, wil je dan ook?" (NEE dames, gewoon een gesprek. Ben echt niks van plan!!)
Hij: "Maakt niks uit."
Ik: "Dus als ik geen kinderen meer wil, of er nog 2 bij wil, dan maakt het je niks uit?"
Hij: "Nee, ik vind alles goed. Wat jij wil..."
Whahaha ik blij.. Al had ik niet echt anders verwacht eigenlijk. Zou het zo erg vinden als ik nog zooo graag een kind zou willen en hij absoluut niet.. of ik ben er helemaal klaar mee, en hij wil er per se nog eentje bij.
Dat was het weer voor vandaag. Hier nog wat foto's die ik hier nog niet had laten zien...
reacties (0)