Vandaag gingen Angelo en ik laminaat leggen bij de buurtjes, die al ruim 3 jaar geen buurtjes meer zijn hahaha. Ze gaan binnenkort verhuizen en wij helpen mee.
Bruce bracht ik bij mijn moeder met een extra setje kleding, slabbetjes, spuugdoekjes, eten, drinken, knuffeltje, liga... alles dus...
Het huis is maar 2 minuutjes lopen daar vandaan. Rond 10.15 uur waren we er en konden we beginnen.
We zaten lekker in het ritme, tot na een uurtje mijn moeder belde. Op de achtergrond hoorde ik Bruce krijsen. Oh jee... kon ik terug. Het monstertje had honger en slaap tegelijk. Dan werkt de fles niet helaas. Nou, ik in DE stoel, Bruce drinken en onderwijl viel hij in slaap. In slow-motion legde ik hem in het ledikantje. Gelukkig bleef hij slapen. Meteen weer terug naar het laminaat.
Aan het begin van de middag hadden we in de pauze lekkere noodles gegeten, en ik dacht: "Leuk, even bellen om te vragen hoe het met Brucie gaat." Nou...... het leek alsof er bij mijn moeder nog harder gezaagd werd dan bij ons in het laminaat, maar het was toch echt mijn zoon! Hij was om 12.00 uur wakker geworden, en huilde al een uur. Ze had van alles geprobeerd.
Wat een drama! Ik WEER terug... Toen meneer mij zag veranderde dat gekrijs direct in een lach en hij was meteen stil. Sjonge zeg!
Heb ik hem zo gemaakt? En vooral: Hoe kan dit anders??? Hij was met geen mogelijkheid stil te krijgen. Eten, drinken, box, ledikant, op schoot en zelfs lopen met hem op de arm hielp niks. Ik maak me nu al zorgen voor als ik werk vind. Blehhh.
Later kwam mijn zusje, en die vindt hij ook altijd leuk. Hij lacht dan ook altijd uitgebreid naar zijn tante. Papa krijgt hem ook makkelijk stil, maar daar heb ik natuurlijk ook niks aan als we samen eens weg moeten en hij niet mee kan.
Verder baal ik van de flesvoeding. Ik heb er gewoon geen zin in. Zo onhandig en vervelend bah. Het gebeurt nogal eens dat ik het poeder ernaast gooi, waardoor ik er helemaal de pest in heb. Ook dat geknoei ermee. Hij moet altijd een slabbetje om dan, anders zit zijn hele trui onder. Aan het eind van de dag vind ik dat niet erg, maar wel als hij net gewassen en aangekleed is. En dan nog de extra afwas. Bah. Soms laat ik het gewoon gaan en geef ik hem alsnog borstvoeding. Ik weet het, niet de bedoeling....
Maar goed, niet alles is bleh en bah hoor hahahaha. Vanavond heeft hij lekker sperzieboontjes en kip op. Hij smulde ervan en riep om meer. Misschien omdat het in massala was gekookt? Hij was weer lekker vrolijk, en ligt nu heerlijk te slapen op het matras hier in de woonkamer. Tja... moeilijk hè, consequent zijn...
reacties (0)