Wachten of toch meteen weer?
Iedereen weet dat ik nog wel een kind wil. Ook al is Bruce mijn tweede, hij is wel de enige thuis. Ik heb altijd gezegd dat ik een even aantal kinderen wil: óf 2, óf 4. Nou, die 4 vergeet ik maar. Alleen als ik de staatsloterij win, dan ga ik ervoor!
Het liefst wilde ik 2 kinderen vlak achter elkaar. Maar zoals iedereen weet, is mijn eerste zoon overleden aan het eind van de zwangerschap. Daarna raakte ik binnen 5 maanden weer zwanger, van Bruce. Ik heb er dus al 2 (bijna) volledige zwangerschappen opzitten, en ik ben het zwanger zijn echt wel zat, nog steeds. Ik voelde me aan het eind ook best wel een olifant. Qua vorm en qua duur van de dracht.
Ik was dan ook zó blij toen Bruce er gezond en wel uit was, eindelijk veilig in zijn wiegje of in mijn armen, weg uit die buik. Dat ben ik nog steeds! Ik verlang ook echt totaal niet terug naar mijn buik of de zwangerschap. De extra kilo's van 2 zwangerschappen moet ik nog kwijt zien te raken, en ik zou heel graag weer eens een weekje naar Kreta gaan in juni 2010. Dat gaat natuurlijk niet als ik weer meteen zwanger raak. Die kilo's zijn de enige goede reden dat ik zou wachten. Voor de rest is wel een oplossing te vinden.
Een nadeel kan ook zijn dat het erg druk wordt, en ik dan echt handen tekort zal komen. Maar ja, is dat ook niet het geval als Bruce 2 is en er dan eentje bij komt? Druk is het altijd wel denk ik.
Red ik het financieel dan wel? Ach, overal is wel een oplossing voor, en alles komt uiteindelijk wel goed. Als je teveel nadenkt, komt een kind nooit uit!
Een goedbetaalde vaste baan is ook geen zekerheid, want die kan je ook altijd kwijtraken. Dat is dus zeker geen reden waarom ik zou wachten.
En hoe zit het met opvang als ik werk? Nu wil mijn moeder 2 dagen per week oppassen, en mijn oma 1 dag. Als ik twee kleine kinderen heb, wordt dat al een stuk moeilijker. Maar ja, als er een broertje of zusje is, dan is Bruce ook alweer wat groter, en vind ik het (waarschijnlijk) minder erg om hem naar een kinderdagverblijf te brengen, (met een pasgeboren baby doe ik dat liever niet), waardoor alleen de 'nieuwe' baby naar oma hoeft.
Dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn huis... kamers genoeg voor 2 kinderen, maar dan moet er wel het één en ander gedaan worden, aangezien 1 kamer aan de woonkamer grenst. Maar goed, of dat nou volgend jaar gedaan moet worden of over 3 jaar... het is alleen maar uitstellen als ik wacht. Gedaan moet het toch wel worden, want ik wil niet verhuizen.
Een andere reden dat ik wilde wachten, was dat ik volop wilde genieten van Bruce, maar is dat eigenlijk wel een reden??? Net of ik niet meer van hem zal genieten als hij er een broertje of zusje bij heeft?! Natuurlijk wel!
Een heel groot voordeel van er gelijk weer voor gaan, is dat ik er daarna meteen vanaf ben. En dat zie ik eigenlijk wel zitten... Dat is eigenlijk DE reden dat er nu aan zou beginnen, ALS ik er nu aan begin dan...
Ik wil gewoon niet meer zwanger zijn, maar nog wel een kind, dus dan heb je weinig keus. Waarom dan niet meteen, dan ben ik er vanaf, en hoef ik daarna nóóit meer zwanger te zijn of te bevallen! Nog 1 kind, en dan KLAAR!! Lijkt me geweldig. (Of ik moet het financieel ineens heel erg makkelijk krijgen, dan wil ik er nog meer!!) De namen liggen ook al klaar, dus dat is het probleem niet.
Het kriebelt niet eens hoor. Het is niet zo dat ik de hele dag droom over nog een kindje. Integendeel. Zou wat zijn zeg, net of ik al uitgekeken ben op Bruce. Nee hoor, zo is het helemaal niet!!! Dat volgende kindje wil ik toch wel. Oké, misschien dat ik er nu makkelijker over denk, omdat Bruce ook geen moeilijke baby is. Dat zal ook wel schelen, anders kwam het waarschijnlijk niet eens in me op hahaha.
Nou ja, we zien wel... ik kan en wil niks plannen, het komt zoals het komt. De natuur beslist, wij hebben er toch niks over te zeggen. We kunnen hooguit proberen om het uit te stellen of te voorkomen, maar ook dat lukt niet iedereen, hè Annetjeeeee? Hahahaha.
Albert helpt mij tegenwoordig natuurlijk ook, dus dat scheelt weer ;-))
En euhhhh Bruce is toch al best een grote kerel?
reacties (0)