Down to earth

Ik heb het altijd al moeilijk gehad met mezelf.

Hoogsensitief en hoogbegaafd.

Voor mij voelt het niet als een geschenk.

Eerder een zware last.

Ik denk niet dat ik er ooit degelijk mee heb leren omgaan.

En heb me erbij neergelegd dat de kans klein is dat het nog zal gebeuren.

Ik ben perfectionistisch, heb een heel laag zelfbeeld, kan dingen niet loslaten, pieker me suf en heb enorme faalangst.

Vele jaren heb ik therapie gevolgd, vele psychologen en psychiaters hebben hun best gedaan.

Het lukt niet, ze komen er niet doorheen.

En ik kan niet, het is sterker dan mezelf, kan er niet helemaal open of eerlijk over zijn.

De tegenpartij ben ik dan ook jammerlijk genoeg te slim af.

En toen

Kwam daar een kleine baby

Die nu een flinke dreumes is

En hij knalde me zo weer met mijn voeten op de grond

Want hoe hypocriet en arrogant is het niet van me

Om tegen hem maar te blijven herhalen

Telkens hij boos en gefrustreerd iets de kamer rond gooit

Jongen leren vraagt tijd

Je kan niet verwachten dat het zomaar vanzelf gaat

Blijven oefenen

En boef daar was het besef

Waarom verwacht ik dat wel van mezelf

Hoe kan ik nu een goed voorbeeld zijn

Als ik het zelf helemaal niet doe

Dus daaruit kwam mijn nieuwe voornemen voor 2015

Falen en mislukking bestaat niet meer

Enkel nog blijven proberen en morgen beter

Het is niet gemakkelijk

En ik zeg het wel 80 keer tegen mezelf op een dag

Maar ik merk dat het sindsdien veel gemakkelijker gaat iets vol te houden

En dat mijn wattenbollenhoofd zich af en toe weer de oude begint te voelen

Dus zo zie ik maar

Dat ik alle dagen evenveel leer van mijn uk

Dan hij van mij