Opvoedstijl
Daarstraks mijn moeder aan de telefoon.
Ik leuk aan het vertellen over mijn avond met mijn kleine man.
Dus vertel ik haar dat hij ontzettend moe was.
Waarop ik hem steeds vraag, Nathan ben je moe? Ga je slapen?
Zegt hij, nee, ja dan niet, want dan krijg je hem er ook niet in.
Zegt hij ja, dan gaan hij lekker vanzelf slapen.
Jaaa zegt mijn moeder. Zie maar dat hij niet de baas over je gaat spelen...
Het mannetje is ocharme nog geen 16 maanden.
Maar het heeft me wel aan het denken gezet.
Over mijn opvoedstijl.
Ik geloof er nogal sterk in dat baby's en kinderen goed weten en aanvoelen wat ze willen en nodig hebben.
Bovendien geloof ik ook dat ze het aangeven, wat dat dan precies is.
Ik vraag het hem dus niet omdat ik zomaar vind dat hij mag doen wat hij wil.
Ik zie wel dat hij moe is, dat geeft hij onbewust aan via non verbale communicatie.
Ik zie het als mijn taak, als moeder, hem te leren aan te voelen wanneer hij moe is.
Naar zijn lichaam te luisteren. En een doordachte correcte beslissing te maken.
En zolang ik merk dat hij ermee om kan gaan en degelijk luistert naar zijn lichaam of noden, dan blijf ik bij mijn manier.
Wanneer ik merk dat het hem niet lukt en hij teveel wil en er niet meer mee om kan.
Dan grijp ik in. En dan ben ik ook heel streng en zal niet toegeven.
Het is mijn eigen manier van belonen.
Hij krijgt verantwoordelijkheid en vertrouwen en inspraak van me als hij het goed doet.
Hij moet luisteren en verantwoordelijkheid en inspraak inleveren als het niet lukt.
Gezien ik iemand ben die gelooft dat hij aangeeft wat hij wil en als je goed oplet hem kan stimuleren.
Heb ik dat ook gedaan als hij een baby was.
Ja ik heb hem rechtgezet al staande aan de tafel, ondanks dat hij zich nog niet kon optrekken.
Ja ik heb hem met steun laten poepzitten, terwijl hij nog niet zelf kon gaan zitten.
Omdat ik ook daar, vind ik, aanvoelde dat hij het wilde.
Hij trok zich actief tot deze houdingen met mijn hulp.
Voor mij, is dat willen en moeite doen.
Wie ben ik dan om hem niet van de ervaring te laten proeven.
Om hem er niet kennis met te laten maken.
Om hem heel even te laten zien wat de mogelijkheden zijn.
Mijn knul is voorlopig wel tevreden met mijn opvoedvisie denk ik.
Hij is ook een ukkie dat je niets tegen zijn zin kan laten doen.
Bovendien wil hij enkel iets voor waar aannemen als hij het zelf kan ondervinden.
Hij zal je op alle mogelijke manieren duidelijk maken dat hij iets niet wil.
Dramatisch NEEE NEEE NEEEH jammeren.
Zich helemaal slap laten hangen.
Zich opspannen als een plank
Zich huilend op de grond laten vallen inclusief krokodillentranen
Ja soms, ook krabben en stampen
Wringen, wriemelen en ontsnappen.
Of gewoon weigeren te bewegen.
Dus wat verantwoordelijkheid en inspraak maakt dat we beter kunnen samenwerken.
Misschien dat er een fase of tijd komt dat het weer anders moet, dat zullen we dan wel zien
Maar voorlopig voelen we ons hier goed bij.
Al vraag ik me wel af hoe andere mensen het doen.
En tegenover dit soort opvoeden staan.
reacties (0)