Ochtendperikelen

Ja ja het is weer zo ver


Na toch enkele weken te hebben genoten van rustige weken


Met een ukkie die flink zelf kon spelen


En bijna altijd vrolijk was


Is het tij nu toch weer gekeerd


Hier gaan we weer


Het huilen


Brullen


Snotteren


Aan mijn been hangen


Gevechten om in de auto te zetten


SPRONGETJESTIJD


Ik zie het al bij voorbaat niet zitten


Maar goed


We moeten erdoor


Het vervelende is


Dat mijn knullie zich niet helemaal aan de srpongentijd houdt


Het is een vlotte knul


En zit over het algemeen - twee weken voor met zijn sprongen


Het probleem is


Dat ik er niet helemaal zeker van ben


Welke sprong het nu precies is


Dus ik sta in tweestrijd


Is het de sprong van 13 of 15 maanden


Bij 13 maanden heb ik gelezen: hij wil graag meehelpen en dingen zelf doen


Nou - dat deed hij al een hele poos


Kleren naar de wasmand - tafel afkuisen - veger met de handborstel - luiers naar de vuilbak doen...


Dus misschien is het die van 16 maanden - REGELS LEREN


Ja die kan het wel zijn


Als hij de auto nog maar in het visier krijg begint hij al te brullen en tracht weg te komen


Vanmorgen stond ik te wachten tot hij mee naar de voordeur kwam om te vertrekken


(Hij liep al de hele ochtend onbedaarlijk te huilen)


Eerst wilde hij niet


Dus bleef ik rustig wachten


Kwam hij eraan gelopen


Ging voor me staan


En gooide ostentatief eerst zijn meneer dodo op de grond


En meteen daarna volgde zijn koek uit zijn andere hand


Ik blijf hem even verwonderd staan aankijken


HIj loopt de hal in


Met de woorden: oke mij niet gelaten als je meneer dodo en je koek niet wil meenenemen 


Trek ik de deur van de living dicht


En doe de voordeur open


Mensenlief wat een drama


Hij gooit zich brullend en gillend op de grond


Aan de overkant van de straat komt er net iemand aan bij de bakker


Ze slaat het hele tafereel gade


Tot mijn opluchting glimlacht ze even begrijpend


Ik raap mijn knul van de grond af


En vertrek met een krijsend en brullende jochie naar de auto


Net wanneer hij wat gekalmeerd en afgeleid is door de dingen die op straat gebeuren 


Komen we aan de auto


Hij ziet de auto nog maar staan


Trek zich helemaal krom in mijn armen in een poging te ontsnappen


En BRULT de longen uit zijn lijf


Ik zet hem op de grond


Zodat ik alle zakjes in de auto kan laden


Ligt hij daar over de grond te kruifelen


In de hoop me te bereiken


Terwijl hij al vier maanden netjes kan stappen


Hij ziet de autodeur opengaan


Laat zich vallen


En slaat mijn zijn hoofd tegen de autoband


Ik haal hem van de grond af


Probeer hem in de stoel te krijgen


Een heus gevecht van 15 minuten


Met schoppen


Brullen


Stijf gaan staan


En zich slap te laten hangen


Uiteindelijk


Met een goed gemikte en getimde stevig duw van mijn kant


Krijg ik hem in de stoel gezet


Het feit dat zijn hoofd tegen de rand slaat


Merkt hij zelfs niet op door zijn brullen door


Het krijsen gaat door tot we goed 2 minuten onderweg zijn


Aangekomen op het Kinderdagverblijf


Zet hij zijn mooiste glimlach op


Gaat op een stoeltje aan tafel zitten


Terwijl ik raas tegen de verzorgster dat ze hem mogen hebben


Begint hij vrolijk aan zijn boterhammetjes


En voor de allereerste keer


Kijkt hij me na


Hij keek me dan wel emotieloos aan


Maar hij keek toch al deze keer


Als ik vrolijk dada zwaai bij het vertrekken


Ik ben blij als ik op het werk aankom


Tot ik me bedenk


Dat dit nog maar de eerste dag was


Ik vraag me af hoe lang het deze keer zal gaan duren

122 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Lientje pixel

    Sterkte voor de komende tijd! Herkenbaar, maar bedenk twee dingen, hij wil dit zelf ook niet, hij heeft het moeilijk met zichzelf en misschien wel het allerbelangrijkste, bij degene bij wie je het meest vertrouwd voelt, degene die het dichts bij je staat krijgt de raakste klappen....knuffel!