Ik was niet voorbereid
Ik heb hier mijn start gemist.
Toen ik in december 2013 een positieve test in mijn handen had, heb ik me negen maanden lang voorbereid.
Het huis in orde gebracht, spulletjes gekocht, boeken gelezen, cursussen gevolgd.
Ik had het gevoel dat ik het zou kunnen, voelde me gesterkt door kennis.
De eerste 7 maanden gingen geweldig.
Er kwam af en toe wel een bobbel op de weg, maar we namen hem met weinig problemen.
Na 7 maanden te hebben genoten van een heerlijke baby, sloeg het om.
En daar was ik niet op voorbereid.
Ik wist niet dat vanaf 7 maanden het opvoedkundige zou gaan domineren over het zorgen voor.
Dat weet ik nu, na 9 maanden.
Het inzicht kwam vanavond.
Na het twintigste gesprek met iemand over mijn zoontjes slaapproblemen.
Ik had de opvoedkundige start gemist.
Het begon dan thuis met in de keuken met aan de kattenbrokken te zitten.
Ik zeg hem dat het niet mag, hij doet alsof hij wegkruipt, ziet dat ik me weer omdraai en graait terug naar de brokken.
Ik zeg het hem opnieuw, hij kijkt me aan en graait weer naar de brokken.
Dus heb hem toen maar uit de keuken gezet.
De spreekwoordelijke druppel kwam met het avondeten.
Hij had honger maar was boos, sloeg de beker en de lepel uit mijn handen.
Nu krijgt mijn zoontje een eigen lepeltje met het eten, want hij vind het fijn mij daarmee alsof hapjes te voeren.
Heeft hij het grootste plezier mee.
Dus ik gaf hem zijn lepeltje.
Hij keek me strak aan, ik zou bijna zeggen arrogant.
Nam het lepeltje van het tafelblad en gooide het de kamer door terwijl hij me bleef aankijken.
Dat was de druppel, zo wil ik niet dat het eraan toegaat in mijn huishouden.
Ijzig kalm heb ik het lepeltje opgeraapt, ben gaan zitten en heb gewacht.
Gewacht tot hij klaar was met boos zijn.
Geprobeerd hem een hapje te geven, hij sloeg naar de lepel, me omgedraaid en gewacht.
Elke keer opnieuw me omgedraaid en gewacht.
Hij heeft zijn bordje opgegeten, met in het begin een boos gezicht.
Hij is blijven proberen te slaan en te huilen en ik heb gewacht.
Ik heb daarna nog een strijd met hem geleverd met het aerosollen
En daarna nog een strijd van anderhalf uur hem weer neer te leggen in zijn bed om te slapen.
Ik wist eerlijk waar niet dat vanf 7 maanden het opvoeden zou beginnen.
Want als ik terugkijk, is het daar begonnen.
Als hij zulke dingen doet, kan ik hem niet meer zien als baby.
Voor mij is de babyfase voorbij.
Laat het opvoeden beginnen!
reacties (0)