Hoop

Hey lieve meiden,
Ik ga even van mij afschrijven in deze blog ❤.

Officieel zijn wij bijna een jaar verder inmiddels. Een jaar dat wij echt ovulatietestjes doen, de eisprong dus opzoeken.
Het jaar dat we er dus écht mee bezig zijn.
Maar ik besefte eigenlijk eerst niet echt, dat dat betekende dat wij nu eigenlijk al bijna 2 jaar bezig zijn.
Vanaf mei 2017 ben ik van de pil af, en in oktober 2017 voor het eerst weer ongie geworden. Vanaf toen geen enkele anticonceptie meer gebruikt.
Vanaf begin maart 2018 waren mijn man en ik zover dat we zeiden; we gaan niet meer ergens op letten. We gaan gewoon seks hebben als wij dat willen.
En als er een zwangerschap uit komt is dat alleen maar mooi! Is het hartstikke welkom!
Vanaf maart 2018 zijn wij dus al gewoon rond de eisprong en de rest van de maand gewoon seks gaan hebben en kijken waar het schip zou stranden.
In maart 2019 hebben wij besloten; oké, nu gaan we beginnen met gericht seks hebben, echt de eisprong opzoeken, en gericht bezig zijn.

Inmiddels zijn we december 2019 en over 2 maanden alweer een jaar gericht bezig.
Maar het besef kwam eigenlijk deze week tot mij, dat we eigenlijk al bijna 2 jaar bezig zijn, waarvan 1 jaar echt gericht op die eisprong vinden etc.
Dit kwam ergens even hard bij mij aan.. 🙊😶
Want er is nog geen enkele zwangerschap uit voort gekomen..
Soms denk ik wel eens pfff, ik ben nog zó jong! Moet ik dan nu al het traject in?!
Maar anderzijds is mijn man 13 jaar ouder als ik, en ja, hij heeft een soort onderbuikgevoel.
Hij geeft al een tijdje aan te denken dat het aan zijn zaad ligt..
En nu met alles bij elkaar opgeteld wordt het ook wel steeds meer werkelijkheid in mijn ogen..
En dat doet pijn, want de wens is zó ongelooflijk groot. Ik durf wel te zeggen dat het mijn allergrootste wens is.

Inmiddels hebben wij besloten, als het deze maand niet gelukt is, dat mijn man een semenonderzoek laat doen bij de Huisarts.
18 december is mijn NOD, volgende week woensdag.
Het voelt voor mij dus ook een beetje als de laatste kans voor we de medische kant op gaan.
De laatste maand voor 2020.
Ergens vind ik het wel heel erg spannend, want wat als er wel iets mis is? En wat als er niks mis is?!
Heel dubieus, want ik hoop ontzettend dat het deze maand gewoon raak is..
Maar anderzijds, zit ik met mijn hoofd al bij de arts..

Ik voel me zo gek. Ik voel van alles door elkaar heen. Ik voel mij verdrietig, ik voel mij hoopvol, ik voel mij moedig, maar ook voel ik mij een beetje leeg..
Een gek gevoel, wat al dagen heen en weer switched.
Sowieso is controle loslaten voor mij écht een ding. En die controle laat ik al zó lang los inmiddels.
En dat heeft nog in niks geresulteerd, en dat is voor mij lastig. Ook het feit dat we de medische kant op gaan als het deze maand niet gelukt is, betekend dat nog meer controle los laten.
Tuurlijk ben ik bereidt dat te doen, maar het is wel weer een extra stap..

Ik hoop ontzettend dat het niet nodig is, en ik zwanger ben deze maand..
Maar als het niet zo is, hoop ik dat ze ons kunnen en willen helpen ❤🍀.

Liefs 💕💕