Het langste wachtbankje: de angstfase

Natuurlijk gaat mijn zwangerschap in fases.
De eerste fase ongeloof heb ik intussen gehad.
Ik besef nu dat ik zwanger ben en nog steeds blijf.
Gisteren belde mijn gynaecologe ook nog met mijn bloedresultaten.
Alles ziet er prima uit, ik ben zelfs immuun voor toxoplasmose.
Er is wel een waarde met een lichte afwijking, maar ik moest me geen zorgen maken en volgende week maandag opnieuw bloed laten trekken.

Allemaal prima dus!

Maar sinds enkele dagen heb ik een angstig gevoel.
Over dat ik het niet goed zal doen als moeder, nachtmerries over het verliezen van mijn vrijheid, over het niet allemaal op tijd klaar krijgen in huis. Het niet kunnen managen van een studie/job met een baby.
Natuurlijk weet ik diep vanbinnen wel dat alles goed zal komen.
Maar soms dwingt de angst me tot tranen.

Hopelijk snel weer in een nieuwe fase...