Voor de tweede keer zwanger

Op 4 november 2019 werd ik mama van ons eerste zoontje. We dachten eigenlijk dat zwanger worden voor ons moeilijk zou worden. Mijn man had de bof gehad als tiener en dit kan je vruchtbaarheid aantasten. Ik had cycli van 35 dagen en kom uit een familie met gynaecologische problemen (onder andere endometriose). We bereidden ons dus voor om toch eventjes 'bezig te zijn´. Maar neen, het was meteen raak. Tot onze aangename verrassing! Toch sloeg de vreugde snel om in paniek. Ik had tijdens mn hele eerste trimester (bruin) bloedverlies. Ik dacht dat het fout zou lopen. Maar neen, de baby bleef groeien. Lang verhaal kort, ondertussen loopt er al anderhalf jaar een kleine jongen in ons huisje rond.
We hadden het vaak over een tweede kindje. Eentje kon best wel pittig zijn en het was toch leuk zo? Toch beslisten we al snel dat ons gezin nog niet compleet was. We zouden voor een tweede kindje gaan, maar ja wanneer is HET moment? In mei besloot ik om opnieuw met foliumzuur te starten en na de zomer gingen we er echt terug voor gaan. Ondertussen ging ik proberen om mijn lichaam beter te leren kennen (met name wanneer ik een eisprong had). Nu merkte ik dat ik een enorm lange cyclus had. Voorheen was 35 dagen normaal voor mij, maar nu duurde het vaak 45 dagen of langer. Ik was toch niet gerust, dus ging ik langs bij mijn gynaecoloog. Zij zag op echo dat ik heel veel folikels had aan m'n linkereierstok. Ze vermoedde pcos en liet een bloedonderzoek uitvoeren. Hieruit kwam niets afwijkende, maar toch kreeg ik de diagnose pcos. Ze raadde me aan om te starten met Gametix F een voedingssupplement dat ook foliumzuur bevat. Dit zou bevorderlijk zijn voor de vruchtbaarheid en bijdragen tot een normale cyclus. Maar, zwanger worden zou moeilijk worden. Ik kreeg het advies om 6 maand op natuurlijke weg te proberen, maar als dit niet lukte gingen we de natuur toch een handje moeten helpen. Kort daarna viel ons oog op een te renoveren woning. We wilden onze zwangerschapsplannen even pauzeren zodat we eerst de zware werken konden uitvoeren.
Toch hield ik vandaag een positieve zwangerschapstest in mijn handen: onverwacht maar welkom. De vitamines hadden ervoor gezorgd dat mijn cyclus terug korter werd. Hierdoor moet ik kort na mijn laatste maandstonden vruchtbaar geweest zijn, terwijl we dit niet hadden verwacht.
Vorige week kreeg ik bruinverlies. Ik was blij want ik dacht dat dit wilde zeggen dat ik ongesteld zou worden, wat dan wilde zeggen dat mijn cyclus verbeterde. Toen er na enkele dagen nog geen echt bloed was, deed ik een zwangerschapstest. Die was negatief. Ok, ik was niet zwanger. Ik zou wel eerstejaars ongesteld worden. Dat weekend maakten we het gezellig met vrienden en dronken we enkele glazen. Toen ik deze ochtend nog steeds niet ongesteld was en het bruinverlies zelfs bijna weg was, deed ik opnieuw een test. Ik wachtte maar er was niets te zien.. Tot er 3 minuten later toch een licht streepje verscheen. (Het was een test in het midden van de ochtend dus niet met ochtendurine). Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik heb meteen een afspraak bij de dokter ingepland om m'n bloed te onderzoeken.
De dag begon met stress en paniek (wan o jee en verbouwen en een peuter en een zwangerschap?) Maar nu ben ik zo blij dat het ons opnieuw is gegund en ik toch zwanger kan raken. En nu duimen dat het vruchtje goed blijft plakken... 😊