Baby 14 maanden vreselijk slapen

Het is weer zo ver hier. Onze baby heeft na de geboorte totdat hij 5 maanden oud was NIET geslapen, hij werd elk kwartier wakker. Niks hielp, altijd onrustig, ook al lag hij dag en nacht bij mij.
Toen hij 5 maanden oud was werd hij voor de derde (!!) keer ter observatie opgenomen in het ziekenhuis, omdat hij dus gewoon nooit langer dan n kwartier achter elkaar sliep, ook snachts niet. Ongezond voor zowel hem als voor mij
Tijdens de opname hebben ze weer niets gevonden maar het ging qua slapen na 3 dagen heel erg goed, ze hebben hem in een strak ritme gestopt en geleerd alleen in slaap te vallen (gepaard met een hooop drama, ben in die periode ook gestopt met borstvoeding) maargoed na die 3 dagen drama sliep hij uren achter elkaar zowel snachts als overdag, en eenmaal thuis ging dit ook super goed. Hij Werd soms nog wel een paar keer wakker snachts maar na het geven van speentje viel hij zelf weer in slaap. Of als hij ziek was of tandjes kreeg oid ging het weer even minder met slapen. Maargoed hoort er allemaal bij natuurlijk, verder ging het echt super! Tot een paar weken geleden… zodra ik zijn kamer uit loop is het krijsen, hij zou gerust uren blijven krijsen. dus nu blijf ik maar erbij, maar dan is hij n uur later weer wakker. Zo ook snachts. Bij ons in bed wil hij ook niet.
Is dit een fase of wen ik hem nu weer iets aan om er steeds maar weer heen te gaan en erbij te blijven tot hij slaapt. In het ziekenhuis benadrukten ze steeds om speentje te geven en echt weer weg te lopen. en ik heb echt een beetje een “trauma” van die eerste 5 maanden na zijn geboorte waarin hij gewoon noooit sliep. Ik ben zo bang dat we weer terug bij af zijn 😭 wat moet ik nu weer hiermee?

P.s. Oortjes enzo zijn al nagekeken door huisarts
Dutjes overdag wil hij al helemaal niet meer doen. Hij slaapt met geluk 1 x 30 min overdag...

1106 x gelezen, 1

In Baby

reacties (5)


  • Paprikaplantje

    Heel herkenbaar, precies het verhaal van onze dochter. De eerste 6 maanden maximaal 20 minuten aaneengesloten slapen, zowel overdag als in de nacht. En blijven huilen, ook de hele dag en de hele nacht. Wat een wanhoop is dat. Wij besloten niet het ziekenhuis in te schakelen.... Wel verder alles geprobeerd, bijvoorbeeld osteopaat, in bed nemen, diëtist, medicijnen, of lactatiekundige. We hebben het boek baby in droomritme gehanteerd. Hoe ouder ze werd, hoe minder we troosten. Vanaf 6 maanden zat er vaak al een uur tussen het huilen ( ja ja, vooruitgang). Tot 15 maanden heeft ze nog uren achter elkaar gehuild in de nacht, daarna ging het beter.

    Maar wat nu het beste werkt is de baby vriendelijke kiekeboe methode. Ik wil per definitie mijn kind niet laten huilen, dus als ze huilt ga ik gelijk terug, leg ik haar liefdevol weer neer, aai over haar hoofdje en ga weer weg. Ik zeg niks, en doe iedere keer exact hetzelfde. En als het huilen harder wordt ga ik weer terug. In het begin hield ze dit makkelijk 1-2 uur vol, maar na een week of 2 ging het iedere keer dat ze huilde steeds soepeler. Niet dat ze er minder van ging huilen, maar ze bleef er minder lang in hangen zegmaar.

    Bij ons ging het trouwens ook veel beter nadat we de nacht voeding hebben afgebouwd.

    Misschien heb je er wat aan..... Voor ons werkte het om niet te laten huilen, vaak terug te komen en een strakke volgorde te hanteren...

    Succes... Ik voel je wanhoop. Ik ga ik iedere avond met stress slapen...

  • Linde-1

    Ben je al bij de chiropractor geweest? Ik ga er standaard heen met mijn babies, nu bij de derde ook weer en hoor daar steeds verhalen dat ze nog wel eens oudere kinderen krijgen die altijd slecht sliepen maar nooit behandeld waren voor bepaalde spieren en daarna ineens goed sliepen. Als je het nog niet gedaan hebt, het is het proberen waard. Ik zit bij een van de betere uit Nederland (praktijk in Staphorst), uit heel Nederland en zelfs België komen daar klanten las ik laatst in een artikel van hun, dus dat zegt wel iets over hun resultaten.

  • Beukenblaadje

    Jeetje wat heftig lijkt me dit. Heel veel sterkte! Snap dat met die ervaring en de herinnering aan die eerste 5 maanden vers in het geheugen, de paniek snel toe kan slaan. Als jullie eerder in het ziekenhuis goed geholpen zijn, zou ik die lijn proberen te volgen. Volgens mij is je kind nu door al het slaaptekort zo oververmoeid en overprikkeld, dat wat je ook probeert, er gehuil bij komt kijken en niets van wat je doet in één keer helpt. Wat het supermoeilijk maakt, want hoe weet je dan of je het goede doet? Daarom zou ik dan even één aanpak een tijdje proberen vol te houden om te kijken of het na een paar dagen wel effect heeft, anders is het heel moeilijk te beoordelen. Zeker als hij toch na een uur alweer wakker is, is erbij blijven kennelijk ook niet de oplossing (lekker makkelijk gezegd dan gedaan want dat weglopen lijkt mij ook heel zwaar hoor!).

    Ik heb absoluut geen huilbaby dus kan je uit eigen ervaring niks vertellen. Toch herken ik een heeeel klein beetje door je zin dat hij onrustig bleef, ook al was hij dag en nacht bij jou. Mijn dochter slaapt prima maar wordt juist ook onrustig van ons. Samen in één bed slapen? Heeft nog nooit gewerkt, moeten we echt niet proberen. Te snel er op af als ze huilt? Zorgt voor meer drama, verwarring en onduidelijkheid. Ze moet wel weten dat we er zijn (wat ze weet, want goed gehecht, ervaring, als er echt iets gaan we er heen, en soms stellen we als t nodig is haar gerust door de babyfoon heen), natuurlijk, maar te lang bij haar blijven of teveel fysiek contact lijkt juist voor meer prikkels te zorgen. En het gaat verder goed met haar, ze is prima gehecht en we hebben een goede band. Elk kind is anders en waar voor het ene heel veel aandacht helpt en samen slapen de oplossing is, hoeft dat voor de ander totaal niet zo te zijn, en dat zegt niks over jullie band of wat dan ook.

    Heel veel sterkte en hopelijk vinden jullie gauw een oplossing!

  • Tweede83

    Ik begrijp je trauma, maar zou dan wel het advies van het ziekenhuis volgen. Speentje geven en weer weg gaan. En dat krijsen is echt naar. Onze dochter deed het als ze haar zin niet kreeg. Heel strak ermee om gegaan. Het hielp wel. Sterkte, het is echt niet leuk

  • 10048Female

    Bij ons hielp het om weg te lopen en vertellen wat je gaat doen. Bijvoorbeeld ik ga even naar beneden tv kijken ik kom over 5 minuten even bij je kijken om te zien of je al slaapt. Kusje op de wang. En weg lopen. Huilen of niet. Echt regelmaat is heel belangrijk. Over 5 minuten ga je we terug. Doe je hetzelfde nog eens totdat hij slaapt. En een knuffeltje in bed hielp ook daarbij. De eerste week heb je er veel werk aan maar daarna werd het hier beter. Onze zoon sliep niet goed in stilte, zonder knuffel en in het donker vond hij ook niks dus hij had een muziekje met een waterval aan met een klein nachtlampje op zijn eigen kamer. Onze dochter wil niet met de deur dicht slapen. En heeft 2 knuffeltjes die ze dan tegen haar hoofd in slaap knuffelt. Die laatste dingen moet je even kijken dat is bij elk kind anders. Sterkte.