Stomme bruiloft...
Aanstaande woensdag hebben wij een bruiloft van vrienden van ons. Dat wil zeggen, mensen die in het verleden goede vrienden waren, maar die we de afgelopen 3 jaar misschien 4 keer gezien hebben.
Prima, zou je zeggen, vriendschappen en mensen gaan nu eenmaal verschillende kanten op. Maar in dit geval is mijn man de getuige van de bruid en ze hebben mij gevraagd als ceremoniemeester. Nou daar zeg je natuurlijk geen nee tegen, dus so be it.
Nu is over 3 dagen de bruiloft, ze zijn net langsgeweest om de details door te spreken, maar ik voel totaal geen klik meer met ze. Het zijn net vreemden. Ik heb ze tijdens mijn zwangerschap 1 keer gezien, toen ik 12 weken zwanger was. Pas toen de kids 3 maanden oud waren lieten ze iets van zich horen en ze hebben niet één keer gevraagd hoe het met ze gaat of hoe het met ons gaat. Ik zie net ook de plattegrond van de stoelverdeling in het stadhuis en mijn man zit op het rijtje van de getuigen, maar ik sta niet eens op de plattegrond vermeld, ik mag ergens achteraan gaan zitten.
Prima hoor, maar als je mij als vriendin niet meer interessant vindt, waarom vraag je me dan als ceremoniemeester? En als je me als ceremoniemeester vraagt, waarom krijg ik dan geen plek bij de daggasten?
Oh ja, enne, de bruid heeft 2 getuigen, mijn man en een collega van haar, want... zei ze... ze heeft verder geen vriendinnen. (Dat zei ze dus tegen mij!!!!!!!)
Dus ik ga aanstaande woensdag de benen uit mijn lijf lopen om van deze dag voor hun een hele mooie dag te maken, en daarna? Daarna laat ik deze vriendschap lekker doodbloeden.
reacties (0)