Domme doos

Hi ladies!

Zoals jullie weten ben ik ondertussen ruim 5 weken zwanger. Mijn borsten stonden van de week op klappen, zo gevoelig waren ze, de bandenpijn is aanwezig en ik ben superblij bij ieder pijntje dat ik voel. Het is tenslotte een teken dat er iets gebeurt daarbinnen.

Waarom ben ik dan zo onzeker??? Iedere keer als ik een steek in mijn buik voel ben ik aan het analyseren op welke plek de steek zit. Zijn het krampen of zit het lager en zijn het mijn banden? Op de dagen dat mijn borsten minder gevoelig zijn ben ik mezelf al aan het voorbereiden dat ik ieder moment kan gaan bloeden.

Heb ik maagzuur en ben ik misselijk, prima, dan voel ik me opgelucht. Voel ik me goed en heb ik geen pijntjes, dan slaan de twijfel, de onzekerheid en de angst om weer gekwetst te worden toe. OMG! Ik word gewoon moe van mezelf!!!!

Het moet gewoon klaar zijn nu. Ja ik heb een miskraam gehad. Ja, dat deed verrekte veel pijn, geestelijk en lichamelijk. Ja ik heb toen alle spulletjes die ik al had gekregen met pijn in mijn hart weer opgeborgen. Maar dat is verleden tijd. We zijn nu een half jaar verder, ik ben opnieuw zwanger en ik moet ervanuit gaan dat alles in orde is. Dit moet van mijzelf, want ik geloof in de kracht van positieve gedachten.

7 december heb ik de eerste echo. Ik ben dan 7 weken en 6 dagen. Die middag ga ik shoppen voor babyspulletjes, ik ga er namelijk vanuit dat alles goed is. Ik moet.

Pff..... wat ben ik af en toe een domme doos.