Een week later

Hi ladies,

Allereerst bedankt voor julie lieve reacties. We zijn nu een week verder en ik ben een beetje bijgekomen van de schrik. Mensen vragen me veel hoe het gaat, nou ja, dat hangt er van af of ze lichamelijk of geestelijk bedoelen.

Lichamelijk heb ik de hele week last gehad van krampen, pijn in mijn onderbuik en mijn onderrug, constant bloedverlies, maar het positieve ervan is dat de krampen nu minder aan het worden zijn, Ik heb al 2 dagen geen pijnstillers hoeven nemen. (daarvoor in de plaats wel een drankje, tenslotte mag dat nu weer ...)

Geestelijk, tsja dat wisselt nogal. Afgelopen zondag was de klap hard en recht in mijn gezicht. Maandag tot en met vrijdag ging weer redelijk goed. Maar vrijdagmiddag had ik een afspraak voor een echo om te kijken of ik nu al bijna alles kwijt ben. Dat was weer even pittig, want dan word je weer keihard geconfronteerd met de situatie. Nu ben ik nog aan het bijkomen van afgelopen vrijdag. Het is wel heftig, net een achtbaan waar je in zit, het gaat een tijdje goed, dan opeens word ik verdrietig, krijg een enorme huilbui en daarna gaat het weer.

Nou gelukkig heb ik mijn mannetje en we hebben heel veel aan elkaar. Tussen de dramamomenten door zijn we bezig met de voorbereidingen voor onze bruiloft op 3 juli, dat is dan wel weer leuk om te doen.

Nu klinkt dit allemaal wel heel erg zwaar, maar we zijn ons er ook echt wel van bewust dat een miskraam niet zonder reden is. Er was iets niet goed, dus dan wordt het afgebroken. Klinkt keihard, maar beter dat dan een kind op de wereld zetten wat verre van gezond is.

Nog 2 weken en dan gaan we trouwen. 4 dagen na de bruiloft vertrekken we op huwelijksreis naar Thailand, het schijnt dat je na een miskraam erg vruchtbaar bent enne.... onze vorige vakantie bleek ook erg vruchtbaar, dus wie weet...... Ik blijf foliumzuur slikken en we gaan er gewoon weer voor.

Liefs,

Cilletje