Did I do that?

Gisteravond.... ik stap met mijn moeder in de trein en we lopen langs een groep jongens (8 van ong 18 tot 20 jaar). Ze roepen me wat na en ik dacht, nee, dat heb ik vast verkeerd verstaan.

Vlak daarna staat de trein stil en na een half uur besluit ik om even bij de deur te gaan kijken wat er aan de hand is. Ik loop dus weer langs die groep en ik hoor ze dingen zeggen als: "daar heb je die vetzak weer." en "vies vet varken" en nog meer van die kutopmerkingen. Ik liep ze voorbij en na 3 meter besluit ik dat ik het niet pikte. Ik draaide me om, liep naar die jongen die de grootste mond had en vroeg hem waar hij het gore lef vandaan haalde om zijn bek zo open te trekken en of zijn mammie wel weet dat hij zich zo gedraagt. Tsja, en toen maakte hij een foutje. Hij draaide met zijn ogen... ik liep op hem hem en ik gaf hem toch een klap in zijn gezicht. Hij was volledig van slag. Toen zei de jongen naast hem dat ik eens even lekker rustig moest doen.

Ik heb die jongen toen gevraagd of hij er soms ook één wilde. Nee mevrouw, zei hij toen.

En toen, ik kon het niet laten... Ik heb tegen ze gezegd dat als ze in het vervolg mensen uitschelden, dat ze dan moeten oppassen geen zwangere vrouwen uit te schelden. Toen zeiden ze opeens allemaal sorry. Ik ben weggelopen en ben 5 bankjes verderop bij mijn moeder gaan zitten. Geen adrenaline, volledig kalm. Oh my god.... dus zo werken die hormonen.

Hihihi, het voelt achteraf wel fijn dat ik zo voor mezelf opgekomen ben.

xx