Vanishing twin syndrome iemand ervaring?

Op 7 sept deed ik de test ik was zwanger! Ik was gestopt met de pil en de zelfde maand nog raak.
Onwerkelijk want ik twijfelden over mijn vruchtbaarheid aangezien ik vaker het vergat of een maand oversloeg.
Ik had een test extra gehaald met hoeveel weken en gaf aan 2 tot 3 weken dus uitgaan van ongeveer 5 weken zwanger stond er.
Nog geen 3 dagen later had ik wat druppels bloed verlies dus ik heb een afspraak gemaakt voor een vroege echo. 2 weken wachten en onzekerheid.
Dit kan ik dacht ik en deed alles eraan om een goede moeder te zijn vanaf dag 1 rookte als een gek meteen gestopt. ADHD en medicatie ervoor yes stoppen maar.
Dol op energie drink hop weg ermee! Dus met andere worden druk onrustig en hoofdpijn maar oké gezonde toer voor mij ik wordt mama en wat waren we trots!
De echo was er eindelijk! Eerst via de duik proberen maar teveel schaduw dus inwendig geen probleem. Daar was het dan ons kleine propje noem ik het maar.
Het was nog geen 7 weken zoals verwacht maar dit kon vanwege de pil dus bevruchting was later waarschijnlijk. 5 weken gaf de lieve mevrouw mij aan maar ondanks de bloeding zat je goed.
Ik was apen trots en belde me moeder net als mij helemaal in de wolken ik was gerust gesteld ondanks het nog niet horen van een hartje maar je zat er nog! Weer 1,5 wachten nou die kon erbij.
Steeds meer klachten moe misselijk en ow die borsten die voelde als een bom bij iedere beweging. De volgende echo was aan de beurt ik was helemaal oké niks kon me kapot voelde me echt zwanger.
Daar kwam de klap. Je was er niet meer mijn kleine propje was veranderd in slechts een paar opgedroogde stipjes zo zag je eruit. Je was met 5 weken waarschijnlijk al gestopt met groeien en was bij de eerste echo al bezig met verdwijnen.
Ik was dus toch 7 weken dachten ze maar jij was niet klaar voor de wereld. Dan komt de keus wacht je op de natuur of ga je een handje helpen. Ik zei meteen natuur en wou weg uit die kamer. Wat heb ik gehuild met je vader.
Iets voelde me niet goed ik snapte het niet ik voelde me zo zwanger en ik voelde dat er iets niet klopte en wou stiekem nog een echo om het door te laten dringen dat je er niet meer was. Een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog want Dan kijken ze altijd extra.
En wat een droom/nachtmerrie komt er dan op je af! Ik zit daar en zeg nog tegen die vrouw ik kijk niet mee want ik weet het al dus ze begint. Opeens zegt ze het zijn er 2!! Mijn kleine propje die ik zag en die verdwenen was en opeens was er nog 1 die er toch echt nog lekker zat.
Niemand had jou nog gezien op 2 eerdere echo's dus waar kwam jij opeens vandaan?? Nou zegt de vrouw we gaan niks bespreken kwa opties want je bent nog zwanger! Ze noemde het vanishing twin syndrome. Een een eiige tweeling waarvan 1 is gestopt. Ik moet weer wachten.
Onzekerheid verdriet en vreugde in één. Mijn echo is morgen en de natuur heeft je laten zitten maar ben je morgen ook verdwenen? Of ben je gegroeid? Heb je een kloppend hartje? Zoveel vragen en angst voor de toekomst van ons beide. Want als je er nog bent is alles dan oké?
Of ben je sterk geweest maar toch niet oké?
Internet afgezocht maar niet veel over mijn situatie te vinden wel van mensen met 2 eiig maar waar zijn de verhalen met 1?
Ik hoop dat je er morgen nog bent en ik je vast kan houden en je nooit meer laten gaan. Je broertje of zusje heeft ruimte speciaal voor jou gemaakt.