Bevallingsverhaal!

Salaam alaykoum / Hallo allemaal,

Nou waar moet ik beginnen.. Hoe vaker je bevalt, hoe langer de aanloop is. Afgelopen zaterdag was ik 41 weken, eerste strip-poging gefaalt want het zat pot-dicht. Wat een ontzettende tegenvaller.

Volgende dag voelde ik wat rommelen, in de avond al meer. Ik dacht echt dat het begonnen was, man had ouders gebeld, die stonden op stand-by. Maar helaas alles zakte weg en gelukkig kon ik lekker slapen. De volgende dag gewoon weer het leven opgepakt want ik werd zo onrustig van de wachten..

De voorweeën begonnen weer en tijdens boodschappen moest ik soms even stilstaan om ze weg te zuchten maar pijnlijk waren ze niet. Gelukkig was mijn man vrij dus ik kon gewoon rusten op bed. Ik merkte rond avondeten dat de weeën pijnlijk werden dus ik vond het spannend want nu moest het toch wel echt begonnen zijn?

Nou die nacht heb ik niet geslapen, ze bleven komen met maximaal 20min ertussen maar de dienstdoende verloskundige wilde ik echt niet dus heb gewacht tot het stokje werd overgedragen. Helaas zat zij bij een bevalling vast, maar ze had een andere verloskundige geregeld om te komen checken. Wat denk je? 18 uur echt pijnlijke ontsluitings weeën en nog STEEDS 1cm! Ze kon niet eens strippen omdat er een tuutje was.

Ze zei dat de verloskundige in de middag zou komen en als het niet opschoot kon ik slaapmedicatie krijgen.

Ik was zo moe, probeerde te lopen en te kolven zodat het op gang zou komen, dat kolven werkte wel. Mijn man had mn voeten gemasseerd in de hoop op meer activiteit.. en toen.. belden mijn ouders aan! Pff daar had ik echt geen zin in..

Alle weeën weg.. probeerde doodstil te zitten en ze bleven ook.. Dat was echt vervelend.

Daarna gingen ze weg en ging ik op bed liggen, toen kwamen ze weer en de verloskundige kwam weer beoordelen, tegen die tijd dus 24 uur echt pijnlijke ontsluitings weeën.. En het had weer NIKS gedaan. Ze probeerde een beetje te strippen en ik heb daarna heel even kunnen slapen. Ik voelde me wat uitgerust dus heb de slaapmedicatie afgeslagen (peuter was ook ziek en wilde hele tijd 'mama toe').

Helaas begonnen de weeën weer en ik dacht als ik dit de hele nacht weer moet doen, dat trek ik niet. Ik heb de verloskundige gebelt en die had een plek geregelt in het ziekenhuis. Om 22.00 met alle kinderen in de auto daarheen, met een rolstoel naar de kamer (ik was echt helemaal van de kaart inmiddels).

Daar op bed, aan de CTG (ze moeten eerst een uur CTG doen voor ze kunnen bepalen wat voor pijnstilling je krijgt). Ik hele tijd vragen om een ruggenprik maar de bevalling was nog niet echt begonnen.. dus helaas.

Ze zei toen als je deze prik neemt, kan je daarna geen ruggenprik meer want dat zou teveel verdoving zijn. Je kan ook even onder de douche en nadenken. Nou ergens had ik het gevoel dat alles sneller kon gaan dus toch onder de douche en na een paar weeën voelde ik persdrang.. De verloskundige was er niet, mijn man was er niet maar het boeide me niks. De verpleegkundige in opleiding geloofde het niet echt tot ze me zag persen en drukte op de nood knop.

Toen stroomde de kamer binnen met allemaal zusters en reanimatie spullen. Ik vroeg wat er aan de hand was, maar ze zeiden uit voorzorg. Ik moest van de verloskundige op bed liggen en binnen 1 min was onze zoon daar.. ofnouja ons kind (dat het een zoon was wist ik nog niet)!

Het ging zo snel allemaal.. was totaal niet de bedoeling, ze vroegen nog of ik naar de verloskamer moest maar dat ging dus ook niet meer. Man was al naar huis met de kinderen en de verloskundige ook niet ingeschakeld..

Ben zo blij dat het achter de rug is, want zolang ontsluitings weeën te hebben, is echt geen pretje! Ben ontzettend weinig bloed verloren, wel op de valreep nog een infuus met oxytocine vanwege vorige Fluxus, wellicht daardoor!

Maarja alles gaat goed, heel moe want hij wil veel drinken maar ja ik mag echt niet klagen! Kraamzorg is een vriendin dus die is echt geweldig! Van vriendinnen en buren krijgen we elke dag eten.. is echt niet normaal 🥰

Manlief doet alles, ik lig letterlijk alleen te genieten op bed, heerlijk als je zo mag kramen! Begin de pijn alweer te vergeten haha

Wa Salaam / Groetjes,

Amatullaah