Salaam alaykoum / Hallo allemaal,
Nooit gedacht weer de 41 weken te halen, met nog geen enkel teken van bevallen.. Manlief grapt al de hele zwangerschap 25 mei (eigen geboortedatum) en ik zei dat ik dat never-nooit zou halen..
Toch maar een blogje om het vooral even van me af te schrijven, want hoe dankbaar ik ook ben voor weer een goede zwangerschap en hopelijk een gezond kindje is het de laatste weken vooral echt heel zwaar geweest.
Allereerst ben ik waarschijnlijk mijn beste vriendin kwijt.. Ik spreek haar niet veel momenteel door de afstand en drukte in haar leven, maar het leek alsof er wat meer tijd was. Ik had het heel zwaar met een overwerkende man elke dag, maar in plaats van steun werd er gezegd dat dat erbij hoort (het zware) en dat ik altijd kies om mijn leven moeilijk te maken (nog een zwangerschap). Ik sta open voor kritiek maar het was een verkeerd moment en ik begreep niet alles wat ze bedoelde, maar toen ik om opheldering vroeg was ze te moe.. wat ik erg vervelend vond. Voor nu is er geen tijd om het te bespreken, dat is prima maar ook sinds 2 weken geen enkele vraag 'hoe gaat het?' of 'is de baby er al?'
Daarna werd mn oudste dochter ziek, man en ik waren net naar bed gaan en zij moest opeens overgeven. Heel bed vies dus alles wassen en en haar schoongemaakt. Gelukkig daarna niks meer, maar paar dagen koortsig en ziek op de bank/bed. Toen paar nachten verder begon jongste dochter met overgeven, ook heel haar bed vies en die bleef overgeven dus weinig geslapen..
De dagen daarna werden mijn zoons ook ziek, de een heeft 1x overgegeven (naast mijn bed..)en was daarna zo goed als beter. De ander die bleef maar overgeven.. (zelfs een record behaalt van 10x op een dag). Hij is dagenlang ziek gebleven, alles kwam er weer uit.
Nou in de tussentijd had mijn man een week vrij genomen om me te ontzien, ik zat er echt helemaal doorheen. Maar in plaats van helpen, werd hij ook ziek en echt de mannengriep ziek.. Nou na een paar dagen heel ziek en ervoor ook al hielp hij me zoveel mogelijk, maar toen kreeg hij buikgriep! Weer op bed met vreselijke buikpijn..
Nou kinderen gingen inmiddels naar school, man voelde zich ietsje beter worden, paracetamol erin en zo goed als hij kon geholpen met alles.. Geen wee te bekennen.
Gisteren ging jongste dochter kerngezond naar bed, beetje laat dus was meteen weg. Manlief en ik geprobeerd de bevalling op te wekken.. Werden we om 2 uur s nachts wakker door peuter, die huilde en hoeste en klonk helemaal hees, het enge was dat ze echt zoveel moeite moest doen om te ademen dus man meteen de HAP gebelt, ja hoor, pseudo-kroep met ontstoken stembanden..
Nou na 3.30 heerlijk geslapen tot 9.00, beetje kort maar ik voel me uitgerust..
Ik ben een beetje op aan het raken, vooral mentaal.. Hoe zwaar alles ook is en elke keer komt er iets bij, weet ik dat ik het ga missen dus ik probeer te 'genieten'. Maar dit was me een week hoor..!
Vandaag belt de vk en dan kijken we of ze gaat strippen (weet nog niet of ik dat wil) en ja volgende afspraak maar weer inplannen. 29 mei krijg ik een ballon en 31 staat de inleiding alvast. Zal ik de 42 weken ook nog halen?
Nou veel sterkte aan alle mama's/vrouwen die zwanger willen worden, zwanger zijn of bevallen. Ik hoop snel met goed nieuws te komen!
Wa Salaam / Groetjes,
Amatullaah
reacties (18)