Bevallingsverhaal

Salaam 'alaykoum / Hallo allemaal,

Ondanks het geboortehotel (waar ik alleen verblijf, man is bij de kinderen), kan ik niet echt rusten. De kinderen moeten enorm wennen (en mama weg en een zusje erbij) en Meryam is behoorlijk onrustig. Ze heeft haar slaapuren maar daarna wil ze echt een aantal uur aan de borst.

Nouja goed tijd voor bevallingsverhaal anders vergeet ik de details.

Het begon 27 juni in de speeltuin, het was 16:00 en downloade snel een app voor weeen timen. Mijn weeen komen altijd onregelmatig maar wilde wel weten hoelang ze duurden. Het voelde toch anders dan de voorweeen en had ergens het gevoel dat dit het begin was. In de avond werd het wat sterker, ik vertelde mn man dat het was begonnen en dat hij morgen vrij moest nemen. We besloten beide te gaan slapen en als het niet meer ging mn schoonmoeder te bellen om te komen oppassen. Om 6:00 zou het laatste moment zijn dat ik mijn schoonmoeder kon bellen en dat ze werd gebracht door mn schoonvader anders moest mijn man haar ophalen (en dat zou een uur duren). Na het gebed 3:30 kon ik niet meer slapen en 5:45 voelde ik dat ik naar de wc moest. De laatste lading geloost haha en had bloedverlies. Heb mijn man wakker gemaakt of hij zn moeder wilde bellen en ik belde de vk.

Ze zei dat ze het kraamhotel ging bellen of er plek was en dat ze me over 2min zou terugbellen. Zo gezegd zo gedaan en ze zou er meteen heenrijden om alles klaar te zetten. Wij vertrokken 7:00 van huis en rond 7:30 waren we in het kraamhotel. Hier en daar een wee weg gepuft de ene wat heftiger als de ander maar al met al was het goed te doen.

Ze liet ons even alleen en vroeg of ik getoucheerd wilde worden, ik had 4/5cm ontsluiting en ze deed haar best om er eventjes 5 van te maken. Op dat moment dacht ik wauw dat gaat goed, ben al op de helft. Ik was heel moe en ging vaak zitten/liggen waardoor de weeen afzwakten. Na 3 uur voelen was ik 5/6cm.. dat was wel balen. Ze stelde voor om vliezen te breken en ik wist dat dat het juiste was om te doen maar ik was zo bang.. voor de laatste fase, die pijn en controle over jezelf verliezen.

Na een half uur twijfelen en mokken haha zei ik doe het maar, de weeen werden snel heftiger en ik wist geen houding meer aan te nemen. Wilde mn man in zijn arm bijten, hem slaan en knijpen maar kon me nog net bedwingen. De kraamzorg was erg lief en mijn man pushte me een beetje. Ik mocht niet meepersen maar voelde al beetje druk dus ik deed het zachtjes. Mijn man merkte dat meteen en werd boos..

Ik had zoveel pijn en was zo bang.. ik wist geen houding meer aan te nemen.. De vk zei dat ik beter even kon gaan plassen dus zo gezegd zo gedaan en wilde daarna op knieen en handen zitten, maar het bed was alles behalve fijn daarvoor. Toen toch maar op mijn rug gaan liggen en na een paar weeen begon ik een beetje mee te willen persen. Ze ging me inwendig onderzoeken en hielp volgens mij een beetje mee aan de binnenkant. Daarna voelde ze het hoofdje en ik was zoooo bang. Ik perste niet op mn best en voor mijn gevoel duurde het veel te lang allemaal. Ze zei dat het hoofdje kwam en ooooh wat deed dat zeer.

Nu moest ik goed gaan luisteren anders kon ik uitscheuren. Het hoofdje was er voor de helft uit en toen zei ze dat ik moest zuchten.. neee niet nu! Haha ik wilde haar eruit, ik wilde van de pijn af! Ik pufte even en daarna mocht ik verder. Ik perste nog steeds niet alles wat ik had en zag de vk het hoofdje op en neer bewegen zodat de schouders er uit konden. Ik moest nog een keer hard persen en dan zou ze er zijn.

En daar was ze, ze hield hem boven me waarna ik begon met huilen. Ik was in shok en ze zei 'pak haar maar' haha natuurlijk. Ik legde haar op mijn borst en had zoveel pijn daar beneden dat ik bleef huilen. De vk begon opeens met duwen op mijn buik en te trekken aan de navelstreng wat ik apart vond. Achteraf dacht ze dat ik een fluxus (erge bloeding) had waardoor de placenta er uit moest. Achteraf was er gelukkig niks aan de hand en ben een halve liter verloren.

Meryam huilde meteen en hapte na het dadel-ritueel goed aan. Ze is 14:14 geboren met een gewicht van 3380.

Ik voel me wel een beetje gefaalt, aangezien Abdullah veel sneller was maar ik was zo bang.. vooral om de controle te verliezen, dat gebeurt sowieso in de laatste fase maar bij abdullah was dat eigenlijk meteen na het vliezen breken. Dat was wel fijner bij deze bevalling. Maargoed alsnog trots op mezelf, het was zwaar maar het was het waard!

Wa salaam / Groetjes,

Amatullaah