Week 39 + Bevallingsverhaal

Waar blijft die gipsbuikset?

Ik begin nu wel zenuwachtig te worden. Heb namelijk heel erg het gevoel dat de kleine op zondag de 13e gaat komen op de een of andere manier.

's middags nog even met moeders wezen shoppen in Duistland bij zo'n grote supermarkt en bij toeval ook nog een geweldig leuk slaapzakje gescoord. Dia aan de kassa nog eens €5,- goedkoper bleek te zijn. €19,95 voor een 3delig slaapzakje. dikke slaapzak, dunne slaapzak er in(lekker voor de zomer denk ik en nog een pyjamaatje er onder.

Toen ik iets van t laagste schap had gepakt en op stond schok ik wel ff. Kwam een rare druk op mn onderkant. Dacht mn vliezen breken ofzo... Maar niet in die zin.

Zaterdag... Daar issie eindelijk de gipsbuikset. Gelijk aan het knutsellen gegaan. Wat een lache werk is dat zeg! en wat is zo'n ding snel droog!!! Voor een volgende zwangerschap echt onthouden dat het doorpezen is. Lappen er op kwakken en dan pas glad strijken. Want als je boven aan je boobies bent begint t onder aan je buik alweer los te laten. Dus na 3 lagen er maar af gehaald en te drogen gelegd dan ga ik de volgende dag maar weer verder met een paar extra lappen.




Daarna met ML nog even wezen shoppen in een stad in de buurt.

Zondag weer wat last van oefenween vanaf een uur of 6. rond 8 uur maar eens plasje gepleegd en wat zag ik daar? Bruinverlies :o

Dus ik nagezocht of t geen kwaad kon. Maar kon verlies van slijmprop wezen. Oefenweeen waren net als afgelopen dagen regelmatig om de 5 min. "s middags in bad en toen waren ze weer weg. Dus zat toch verkeerd met de 13e dacht ik. rond een uur of 21 begonnen er weer heel er onregelmatig weeen te komen. om 23 uur naar bed om 23.53 begonnen mn weeen maar eens te timen, want had t idee dat ze wat vaker op elkaar kwamen.

Bevallings verhaal:

WAARSCHUWING ERG GEDETAILEERD!

Bevallingsverhaal: Niet geschikt voor mensen die niet voor details houden.

Zondag
13-01-2012 werd ik wakker met voorweetjes. Die ik al weken had gehad.
Zaten om de 5 minuten dus dacht niets aan t handje. Dat ken ik
ondertussen wel.

's
middags ff in badje gehopt en daarna waren de weeën ook zo goed als
foetsie. Om een uur of 20.00 begon er her en der weer een wee zich te
melden.

Rond
een uur of 23.00 naar bed gegaan en om 23.53 maar eens begonnen de
weeën te timen, want ik had t idee dat ze korter op elkaar kwamen. En ik
had t bij t rechte eind. Om de 3 minuten en hielden ong 45-60 sec aan.

Pas
om 1.30 ml de vk laten bellen want, hoewel ze regelmatig waren vind ik
ze vervelend, maar pijnlijk vond ik toch echt een ander verhaal.

Om
2.00 kwam de vk en heeft een aantal vragen gesteld hartje geluisterd
en even gevoeld of er al ontsluiting was. En ja hoor al 3cm! Jeeej!
Peanuts dacht ik toen nog. Ze zou om 5.30 weer terug komen. Toen ze weg
was werden de weeën ff wat heftiger. Ik denk van het voelen. Maar daarna
weer best mild.

Om
een uur of 5 wist ik even niet meer waar voor of achter was. Leek of er
geen stop meer was tussen de weeën. De hele tijd door kramp. Dus mijn
theorie van ff doorbijten en dan weer een paar minuutjes bij komen ging
niet op. En begon ook geveld te raken van het slaapgebrek van de laatste
dagen en deze nachtelijke escapades.

Om
5.30 kwam de vk zoals afgesproken weer. Hopend dat de weeën goed hun
werk hadden gedaan liet ik dr weer voelen. 6 cm, zij was er blij mee, ik
wilde meer want begon echt op te raken. Ze verwachtte dat met deze
vaart de kleine zo rond 10-11 uur er zou zijn. Ik dacht... Dat red ik
nooit!!

Uiteindelijk
ff in bad gegaan. Kan verlichting geven. Verlichting m'n neus! Kan me
niet afzetten in bad door de opwaartse kracht vh water en daardoor echt
minder goed de weeën opvangen. Dus tussen de weeën door uit bad afdrogen
en op t toilet hangend aan ml nog de nodige weeën opgevangen.

En
toen maar weer op bed, wat t m ook niet meer was... Ik wilde echt niet
meer op een gegeven moment. Ik wilde rust! Een paar minuten rust en dan
weer verder. FF slapen want ik was op!

Op
een gegeven moment wilde ik weten wanneer ik mocht persen. Zij voelen
en ik zat op 9 cm. Geen idee hoe laat dat was, maar zodra ik echt t
gevoel kreeg dat ik moest persen mocht ik gaan. Op een gegeven moment
was dat gevoel er naar mijn mening en persen en persen en denk voel geen
verschil, maar dat persen is iig fijner dan wegpuffen moet ik zeggen.
Alleen de 2e x in de wee persen... Ademmmm!!

Dus op een gegeven moment gevraagd of ik wat langer door mocht persen want dat was beter te doen. Dat mocht.

Na een tijd ging ze toch ff voelen of de ontsluiting wel volledig was, maar bleek nog een randje te zitten. dus weer de weeën puffend opvangen. Wist niet meer waar voor of achter was. Wat deed dat pijn zeg!

Uiteindelijk
dacht ik echt van barst maar.. Dat persen kost me minder moeite dan
wegpuffen en tussen t persen door kreeg ik wel elke x zo'n hele minuut
pauze.

Ondertussen
van baarkruk op bed en van bed naar baarkruk. En op de baarkruk echt
door kunnen drukken. Het branden enz vond ik op zich wel meevallen. Maar
toen er spanning op m'n klit kwam te staan en ik van de vlos rustig aan
moest doen om scheuren te voorkomen. Auwauw! En dan wilde die volgende
verrekte perswee niet komen. Maar dan uiteindelijk met veel beleid met
de laatste wee die kleine er uit gedrukt.

De kleine kreeg ik in m'n armen gegooid en werd gevraagd wat t is.. En t is een jongetje! Geboortetijd 8.10

Samen
met m'n ventje t bed op voor breastcrawl en placenta uit laten kloppen.
Voelt raar dat bloed door dat navelstrengetje voelen kloppen. En wat is
dat klein.. Had t veel dikker verwacht.

Uiteindelijk
was er niets meer te voelen en werd de streng afgeknipt door ml. En
uiteindelijk werd ik alleen gelaten met de kleine beeb paar min later
kwam ml er bij en begon t avontuur richting boobie. Met wat hulp had ik
de kleine er op een gegeven moment aan hangen. Toen de vk boven kwam was
die verbaasd en vertelde me dat t niet t lang mocht. Had m ondertussen
al 20 minuutjes hangen. Stiekem nog een paar min doorgegaan en toen
andere boob met teruggetrokken tepel nog ff geprobeerd. Maar die was
toch echt veel en veel minder interessant.

Uiteindelijk de kleine gewogen en gemeten. 7 pond en 50cm

Bij mij kwam er nog een lading bloed uit en moest er uitgedrukt worden want waarschijnlijk een stolsel die er nog uit moest.

ML
werd geleerd een luier aan te doen ik werd gehecht. Geen idee hoeveel,
ben ik glad vergeten te vragen. Maar van wat ze vertelde wat ze allemaal
aan t doen was heb ik volgens mij 3 scheurtjes. En volgens haar 2e
graads ruptuur die wel meer voor kwam bij de 1e

Verder
kreeg ik nog een pluim in m'n reet want blijkbaar lag de kleine er raar
voor met t hoofdje (schuin) en zelfs bij moeders van een 2e eindigen
deze bevallingen meestal in het ziekenhuis. Kleine had dan ook echt een
ei aan de zijkant van het hoofdje. Dat laatste deel doe ik echter nog
10x liever dan de tijd tussen 5 uur en m'n persweeen. En ook dat t zo
snel was gegaan. Meest versgebakken mama's doen er vaak een uur of 48
over blijkbaar. *de gruwel*

Verder vind ik t apart dat ik meer last heb van een pijnlijk gevoel in m'n sterretje dan in m'n doos.

Na alles ff heerlijk gedouched. Wat een puinzooi geeft zo'n bevalling zeg!

Kraamhulp
is erg vriendelijk maar ook erg opdringerig. 's kijken hoe dat gaat
lopen. Want ze probeert de kleine een beetje hardhandig aan de borst te
drukken waardoor de kleine echt gekweld lijkt. En op mijn rustige manier
gaat t veel beter imo en moet niet hebben dat de kleine er straks een
trouwma heeft aan bv. Dus op een gegeven moment wat van gezegd en voilà.
Kleine begon zelfs aan m'n ingetrokken tepel. Al was dat minder van
harte. Maar kleine was ondertussen ook aan t knorren als een varkentje
van de alles wat nog in t neusje enz zit aan vruchtwater enz.

ML
nog een x uitgebreid uitleg gekregen van hoe te verschonen enz en de
kleine weer wiegje gestopt. Waar die heerlijk ligt te slapen en super
schattige geluidjes produceert. En dan zo een x de kraamvisite

En dit is m dan...