Week 10
Maandag:
Tijd voor mijn bloedwaarden, mijn vermoedens dat ik weer een heel stuk omlaag ben gegaan, wat betreft schildklier hormonen klopte. Daar waar mijn TSH de afgelopen maanden onmeetbaar
Dinsdag:
Moe!! Op de hond van m'n moeder gepast en het broodnodige in huis gedaan verder niets.
Woensdag:
Verjaardag van ML zijn broertje gehad. Laat geworden, maar was wel gezellig.
Donderdag:
Kan alleen maar hangen, hangen en nog meer hangen.. Moe moe moe... Denk afgelopen dagen druk geweest en een beetje last vh ophogen vd medicijntjes. 's nachts niet kunnen slapen, dorst, hoge nood, warm, benauwd enz enz.
Vrijdag:
Telefoon gaat ik kijk en zie de naam van mijn tante in het display(gezien mijn naam sta ik vaak boven in een telefoonlijst en door een vergeten toetsen vergrendeling wordt ik regelmatig door mensen gebeld vanuit een broekzak tas enz.) en draai me weer om. Dan bedenk ik me dat mijn tante mij nog nooit per ongeluk gebeld heeft en besluit een sms te sturen of ze me had gebeld of dat het een toetsenbord vergrendeling meeste was...
Dat bleek dus niet zo te zijn, ze belde me weer en vertelde dat mijn opa vannacht een acute longontsteking had gekregen en dat de artsen hem nog maar een paar uurtjes geven. Maar gezien mijn opa een vechter is zo een dag ook nog wel kunnen maar niet langer. :(
Na ML op de hoogte te hebben gesteld(die niet weg kon van werk)
Mijn moeder gebeld of ze mij naar het ziekenhuis wilde brengen, leek me niet handig dat ik 80 km heen ging rijden in de vermoeide en verdrietige toestand(opa is vader van mijn overleden vader en moeder heeft geen contact). Mijn moeder gevraagd of ze mijn broertje moest bellen. En dat leek me wel een goed idee, want kwam amper uit mijn woorden waardoor ML en moeders schokken en in eerste instantie aan een MK dachten.
Hoe dubbel is dat. Ik heb een heel teer en kwetsbaar leventje in me terwijl mijn opa op dit moment ook een teer en kwetsbaar leven heeft. Het ene nieuw en moet nog alles meemaken en het andere een zeer vol leven. Maar in beide gevallen is de kwetsbaarheid doodeng.
Mijn broertje was toevallig in de plaats waar opa in het ZH ligt aan het werk en kon er vrij snel zijn. Toen ik er uiteindelijk aankwam bleek dat hij net voordat ik aan de deur kwam zijn laatste adem had uitgeblazen. Dus echt heel bijzonder. Net of dat ie voelde dat al zijn kinderen en kleinkinderen heel dicht bij elkaar zijn en elkaar kunnen steunen en rustig kon heen gaan. Hij blijkt ook geen enge ademnood aanvallen te hebben gehad, maar heel langzaam heel rustig steeds minder te hebben geademd. 's Avonds zijn we met z'n allen uit eten gegaan op verzoek van oma die er tussenuit wilde en bleef herhalen dat mijn opa het allemaal prachtig had gevonden. En jeetje wat doet het me pijn om te denken dat als alle drukte weg is zij letterlijk de liefde van haar leven moet missen. Want hun 2 zijn voor mij altijd een voorbeeld geweest van hoe ik met iemand oud zou willen worden. Zelfs op hun hoge leeftijd lijken ze op een stel verliefde pubers, die nog steeds pesterijtjes met elkaar uithaalden en waar de liefde van afspatte.
Ergens tussen 23.00 en 0.00 thuis en helemaal op en leeg... Maar kunnen slapen? Ho maar.
Zaterdag:
Ik lijk wel een hagedis met die uitpuilende opgezette oogleden. Familie gebeld dat ik vandaag niet ga trekken om te komen. Kots misselijk en hoofdpijn. Verder lijkt mijn baarmoeder steeds te krampen. En ja verder dood en dood moe. Dus ben tegen 12 uur weer t bed in gesprongen. Tegen een uur of 3 weer opgestaan en een beetje wat gedaan, ondertussen was ik blijkbaar zo vermoeid dat ik geen dingen meer vast kon houden. Want als ik druk op mijn duim zette begon dat ding aks een gek te trillen... Van ml moest ik maandag maar gelijk de dok bellen ik was van mening dat dat na een beetje rust wel weer over ging. Dus ben op de bank gaan hangen ml heeft eten gemaakt en voilà kon mijn duim weer buigen zonder bibberdebibber. Besloten nog naar de film te gaan met z'n 3tjes(spiderman) maar dat was achteraf geen goed idee ten 1e dode vader dode oom dode vader van vriendin enz enz... En daarnaast zakte ik ondertussen af en toe door m'n benen en bovendien werd m'n hoofdpijn en misselijkheid, die net een beetje waren weggetrokken er niet beter op. 's avonds nog een hele poeha gehad met een spin op de slaapkamer en toen uiteindelijk proberen te slapen met een heerlijk koude washand op m'n voorhoofd.
Zondag:
Redelijk fris en fruitig wakker geworden. Op richting m'n oma daar de dienst doorgenomen even bij opa wezen kijken(ligt er heel mooi bij en heeft zelfs een glimlach op zijn gezicht). De rest vd dag een beetje kletsen en herinneringen ophalen, maar al met al een lichamelijk en emotioneel gelukkig niet zo'n heel zware dag als vrijdag. 's Avonds nog even de tekst aangepast die ik ga proberen voor te lezen tijdens de dienst. Want opa vond het zo mooi dat ik dat op de uitvaart van mijn vader had gedaan. Maar ja. Daar had ik nog geen last van HcG hormoontjes. Dus ben benieuwd of ik t ga trekken.
Op BB 39 ongelezen berichten met name blogs. De pmmetjes ga ik lezen meiden en ook een paar blogs, maar niet alles dus dan weten jullie waarom ik evt niet op je blog heb reageerd.
Symptomen deze week.
- Van week 4 tot nu is mijn buik 6cm gegroeid en ben ik 0,8 kg aangekomen.
- Misselijk
- Extreem moe
- Emo
- Trillende duim
- Trekkende BM
(wat is HcG of schildklier of wat is verdriet, geen idee deze week)
reacties (0)