De geboorte van onze dochter

Vorige week zondag was het zover. Ik ging op een stoel zitten en toen brak mijn vruchtwater. Het was gelijk duidelijk dat de kleur van het vruchtwater bruin was. We hebben toen gelijk de verloskundige gebeld en zij is komen kijken. Het ging inderdaad om vruchtwater waarin gepoept was en aangezien mijn weeën nog niet op gang waren gekomen moesten we naar het ziekenhuis. Op dat moment slaat de spanning toch echt wel even toe. Het zou nu echt gaan gebeuren.........

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen, werd ik na wat testjes aangesloten op het infuus om de weeën op te wekken. Het was toen 18 uur en de voorspelling van de professionals ter plaatste was dat ik tussen 03.00 en 05.00 uur zou kunnen gaan persen. Maar alles ging een stuk sneller dan verwacht. Omdat de weeën blijkbaar niet goed werden geregistreerd kreeg ik steeds maar weer meer weeën opwekkers. Ik vond zelf dat het echt al behoorlijk heftige weeën waren, maar goed.... weet ik veel wat normaal ik bij een eerste bevalling. Hierdoor ging alles dus wel een stuk sneller en om 23.00 uur had ik volledige ontsluiting. Ik mocht gaan persen. Nooit verwacht dat ik daar zo blij mee zou zijn haha. Een uur en een kwartier later om 0.13 uur op 13 oktober kwam onze dochter Fleur ter wereld. 13 was ineens ons geluksgetal.

Wegens erg veel bloedverlies en eden behoorlijke knip moet ikzelf behoorlijk herstellen. Het is nu een week later en ik lig nog steeds op bed. Maar als ik nu naast mij kijk, kijk ik naar mijn prachtige dochter. Ze doet het zo ontzettend goed. En wat zijn we trots op haar! Het is echt het mooiste wat me ooit is overkomen. Mijn allerliefste man vond ik al helemaal geweldig en perfect, maar onze band is nog sterker geworden door dit wonder. Als hij haar de fles geeft en haar op de armen heeft, dan smelt ik helemaal weg. Ik kijk ze aan en besef dat ik dan kijk naar de reden van mijn bestaan. Ik ben zo gelukkig en tevreden....

Heel veel liefs,

Albertine