Hopelijk horen we morgen het hartje

Vorige week dinsdag, 01 april, hebben we onze tweede echo gehad. We zagen een heel klein mensje met alles er al op en eraan. Hij/zij was al 7 centimeter! We kwamen echt helemaal gelukkig het ziekenhuis uit. Omdat ik toen de kritische periode voorbij was, kon ik echt gaan genieten.

Tot donderdagmiddag heb ik stralend rond gelopen. Ik kon de hele wereld aan! Maar toen kwam ons bezoek aan de verloskundige. Ze vroeg of wij het hartje wilden horen en dat wilden we natuurlijk. Maar toen hoorde ze niets. Ze gaf aan dat ik me geen zorgen hoefde te maken, want het kwam wel vaker voor dat je het bij sommige vrouwen pas later kon horen.

Pas toen ik thuis kwam begonnen de twijfels weer te knagen. Ik slaap de hele week al slecht. Ben zo bang dat er weer iets mis is. Ik heb verder geen bloedverlies en geen buikpijn, maar ik heb het idee dat mijn lijf wel anders voelt. Maar dit kan ook komen omdat ik nu het tweede semester inga.

Kortom, het is weer één grote onzekerheid en ik kan het niet uitschakelen. Morgen weer naar de verloskundige om te kijken of ze dan wel iets kunnen horen. Als dat niet het geval is dan eis ik echt dat ze me per direct doorsturen naar het ziekenhuis voor een echo. Ik wil niet nog een week me zo voelen.

x

Albertine