36: klagen en n nieuwtje! :)

Hoi lieve lieve dames!

Ben toch wel heel blij met jullie in mijn lijstje hoor, toch wel fijn om met andere te kunnen kletsen over je zwangerschap. Heb niet veel vrienden die al zo 'burgerlijk' zijn als wij, maar wat wil je op deze leeftijd....Zou het toch niet anders willen! Maar soms wel heel irritant, aangezien ik een echt 'moederkipje' aan het worden ben en gewoon rust en tijd voor mezelf (en dan ook met oog op mijn gezondheid en de baby) neem, wat niet iedereen snapt of begrijpt. Dit gaat een klaagblog zijn hahaaha. Vrienden van me zeggen van: 36 weken, pffoe je zal wel blij zijn als hij.zij nu gaat komen of niet! Ik antwoord dan altijd heel nuchter...Nee. Dat zou ik niet. Kijken ze raar op. Ja, ik ben zo dik als n walvis en heb ontzettend veel last van mijn rug en buik (die rug is echt belachelijk pijnlijk pfff) maar om nou te zeggen van ik zou willen dat ze eerder kwam voor mezelf; nee nee. Laat ons meisje maar lekker lang zitten, des te minder kans op ongezondheid...toch? Of dat ik er op sommige dagen al om 9 uur in wil liggen, of mijn schoonouders niet mee wil laten eten, of afspraken uitstel nu... Nou sorry hoor mensen, maar ik ben wél zwanger en ga echt niet voor jullie mezelf overwerken. Soms zijn mijn schoonouders zo onbegripvol! Mijn moeder is juist heel aardig, altijd al zo geweest en nog steeds een beetje 'voor me zorgen'. Als zij komt is het, ohhh ik zal eens wat lekkers meenemen dan hoef jij niet te koken en kunnen we ook gezellig buurten. Mijn schoonouders is van: oh, dan komen we om 3 uur, oke? Zeg ik van, ehh ja tot hoelaat? Ja, n uur of 8? Denk dan van, pff ja ga er lekker van uit dat ik weer uren in de keuken sta voor jullie. Sowieso, mee eten of niet, dringt niet tot ze door dat ik rust nodig heb ofzo. ALS ze al contact zoeken want laatste maanden leek het zelfs alsof ze het erg vonden ons te zien.

Zo, sorry dames..moest even klagen haha.
!!!!
Heb trouwens nog wel een leuk nieuwtje wat we bij het kraambezoek gaan vertellen aan de familie: we zijn verloofd! :)
Jazeker, en deze zwangere muts is op haar knietjes gegaan. Wat was dat een mooi moment. M'n mannetje stond alleen maar te lachen en zenuwachtig te wezen en zei toen volmondig 'ja natuurlijk'. Haha! Lekker 2013, vrouw vraagt man. Dus we gaan trouwen, volgend jaar staat het in de planning hihi.

Nou ga ik naar bed want het is niet meer om uit te houden die rugpijn pfff... En morgen bloedprikken, kijken of mijn suikergehalte nog goed is.
Gelukkig niet meer zo veel last van indalingsweeen, erg weinig ... voel haar wel echt veel en hard bewegen nog. Dacht dat dat minder werd als ze was ingedaald (wat ik wel hoopte, dat ze al goed lag).

Liefs, en tot blogs.
Ailynn xxxx