37 weken zwanger en zoon van 12 jaar diagnose epilepsie

Hoi iedereen,

Vandaag tik ik al weer de 37 weken aan, een dubbel gevoel. Eindelijk is het einde in zicht en kunnen wij onze kleine meid gaan bewonderen en leren kennen maar aan de andere kant, ga ik haar missen in de buik, haar hikjes en haar schuiven. Laatste keer zwanger zijn, die dikke buik volop laten zien. Ik ga dus nog 2 a 3 weken genieten maar ook afzien in de nacht, want slapen is echt niet leuk meer. Maagzuur, geen idee hoe te liggen, baby overactief (lief hoor) en een hoofd dat vol zit.

Mijn zoontje van 12 heeft dus 4 keer een epileptische aanval gehad, in de nacht, van 2 a 3 minuten. Mijn dochter (van 14) slaapt ernaast komt steeds naar ons toe als dat gebeurd. Ze slapen op zolder met een soort tussenschot, ze ziet hem niet maar ze hoort hem wel. Zodra ik bij hem kom ademt hij zwaar en is extreem moe, hij kan niet communiceren voor 15 a 20 min en is uitgeput, ogen zijn wel open en kijkt mij vol aan. De allereerste keer (7 jan) heb ik de ambulance gebeld omdat ik natuurlijk niet wist wat het was en ontzettend schrok. Onderzoeken gedaan, niks gevonden, toen conclusie: eenmalige insult. Vorige week ma op zondag heeft hij het 2x in 1 nacht gehad, diezelfde dag nog onderzocht en bloed geprikt, op eeg konden ze wel epileptische trekjes zien maar bloedonderzoek was goed, wij zijn doorverwezen naar het sophia kinderziekenhuis zodat ze hem daar beter kunnen onderzoeken, ze dachten aan rolandische epilepsie en nu afgelopen avond (gisteren, 23:00) heeft hij het weer gehad. Mijn moederhart huilt, ik vind het zo erg voor hem. Hij herinnert zich de aanvallen niet en ze zijn te kort om te zien, mijn vriend en ik als we boven komen is hij er (gelukkig) al weer uit. Vanmorgen aan de ontbijttafel was hij wel moe en wat warrig maar wou per se naar school, de rollen van grp 8 musical werden bekend gemaakt en dat wou hij niet missen en hij had geen hoofdpijn en voelde zich goed ondanks de moeheid. De juf is op de hoogte, dus hij is gewoon naar school gegaan.

Dit alles baart mij natuurlijk zorgen, ook hoogzwanger helpt niet mee. De dokter die we hebben is er vandaag niet, belt ons morgen, ik hoop dat er medicijnen zijn, of iig iets wat zijn hoofd tot rust brengt in de nacht, iets lichts. Ik heb absoluut geen ervaring met epilepsie, heb mij wel ingelezen maar je hebt zoveel gradaties, je wordt er niet veel wijzer van dus ik wacht de afspraak ook af voor Rotterdam en hopelijk vinden ze meer. Een mri scan wouden ze niet doen want volgens hun zou je daar niks op kunnen zien? Ik hoop dat ze dat in Rotterdam wel willen doen, als is het maar om wat dingen uit te sluiten (tumor, bloedingen in de hersenen)