Wie heeft besloten om het bij 1 kind te houden i.v.m zware zwangerschap?

Ik herken zo wat je schrijft. Ik ben momenteel 8w5d zwanger en wil dit nooit meer. Ik ben 24/7 non stop misselijk en overgeven. Ben al 2 x opgenomen geweest wegens uitdrogingsverschijnselen. Afgelopen maandag had ik echt even m'n dieptepunt dat ik dacht: ik kan dit helemaal niet.. Wanneer stopt dit. Medicatie werkt niet. Emesafene en primperan al geprobeerd. Blijf wel 3 x per dag emesafene gebruiken. Ik roep dus al weken: 1 keer en nooit weer! Wat een hel die misselijkheid. Ik kan ook niet werken, dus zit al bijna 3 weken in de ziektewet.

Er kijkt nu een diëtiste vanuit het ziekenhuis met mij mee, omdat alles m.b.t. eten mij ook erg tegenstaat. Ik moet mezelf er echt toe zetten om ook maar iets naar binnen te werken.

Wat tot nu toe redelijk gaat zijn van die tuckoekjes, Aquarius oranje, gevulde koek (ja, het klinkt allemaal super raar, i know) en rakketijsjes.

Misschien heb je hier iets aan.

Herkenbare vraag. Ik ben nu ruim 9 weken zwanger van ons tweede kindje en lig ook al enkele weken op de bank vanwege extreme misselijkheid en overgeven. Ook ik heb de laatste weken regelmatig gezegd dat er toch echt geen derde komt, maar ik denk dat ik op dit moment niet echt objectief ben. Je zit er nu tenslotte middenin.

Bij de eerste was ik ook wel misselijk, maar niet zo extreem dat ik weinig meer kon doen. Gelukkig werkt mijn man thuis door de corona maatregelen en kan hij wel veel opvangen. Anders was het toch lastig geworden met een 2-jarige in huis.

Sterkte de komende weken. Hopelijk wordt het snel minder, dat houd ik mezelf maar voor om de dagen toch een beetje door te komen 😄

Ik denk dat je dit pas kan zeggen nadat je bent bevallen. Genoeg vrouwen met HG die toch het zwanger zijn vaker aandurfden. Ik had tijdens mijn eerste zwangerschap last van vermoeidheid, mijn bekken en kreeg als toetje ook nog zwangerschapsdiabetes. Toch heb ik daarna nog een tweede kindje gekregen. Ook met zwangerschapsdiabetes maar wel een stuk fitter, zonder bekkenklachten. Heb het hier wel bij gelaten.

Het enige wat overblijft is de gedachte dat het heel heftig was. Je herinnert je geen mate van pijn of ongemak. Dit is precies zoals de natuur het bedoelt heeft. Anders zou niemand ooit vrijwillig voor een tweede kind gaan ;) . En dat je nu heel erg misselijk bent zegt helemaal niks over een volgende zwangerschap. Tijdens mijn eerste had ik bekken instabiliteit. Tijdens mijn tweede zwangerschap had ik eigenlijk niet echt veel bijzonders. En bij de derde kon ik tot 16 weken niks binnenhouden. Totaal verschillende zwangerschappen. Bekijk de situatie over 1,5 jaar nog eens ;)

Mijn eerste zwangerschap was verschrikkelijk. Vaak gezegd dat blijft bij 1 kindje hoe groot mijn wens ook was voor meer. Dit wilde ik niet meer mee maken. Een dag na de bevalling zei ik al, ik wil er nog zo eentje🥰 Nu 16 weken zwanger en dochter is deze week 1 geworden. Het is heel zwaar maar heb het heel goed voorbereid met dokter en opvang en als t goed is zijn we bijna door de zwaarste periode heen. Een kind heelt heel veel wonden.

Ja, heb daar zeker over nagedacht! 9 maanden lang overgegeven en zware bekkeninstabiliteit gehad waar ik nu, 7 jaar later, nog steeds last van heb. Dat wil zeggen; dagelijks pijn, maar daar wen je ook wel aan. Ohja, na m'n zwangerschap was de boel verzakt dus ook nog een operatie gehad om alles weer op te hijsen. Vergeten doe je het niet, maar als het goed is, ben ik nu ook weer heel pril zwanger. Dus tja...

Uiteindelijk zakt 't wel een beetje weg, enne, eerst maar genieten van jullie eerste kindje!! Gefeliciteerd!

Zwangerschap 1 - 9 maanden misselijk (hg) hoge bloeddruk , en met bijna 9 maanden zwangerschap 2 tia en zwangerschaps vergifteging

Zwangerschap 2 - ook misselijk hg een lage bloeddruk , bloeddruk zakte telkens weg en dan werd er met spoed infuuszakken leeg geknepen om.de bloeddruk omhoog te krijgen . Was zo verzwakt dat ik niet naar de wc kon lopen zonder flauw te vallen.. maar ook op mn rug liggen voor een echo, recht op zitten of wat dan ook zorge ervoor dat ik.weg raakte.

Toen was de punt bij mij dat ik er klaar mee was...

Alleen ben ik nu weer 36 weken niet gepland maar wel welkom zwanger. Erg moe, erg misselijk, lage bloeddruk , vaak een bloedneus en hoofdpijn/vlekken zien maagzuur !! Maar voel me iets beter dan bij de vorige 2 😁

Dus voor mijn gevoel 3 verschillende zwangerschappen. En bij was en ben ik het echt nog niet vergeten 😂 maar ach mijn kinderen zijn best leuk dus daar doen we het maar voor.. met de hoop dat deze net zo goed gelukt is haha

Ik was vreselijk misselijk t/m week 18 en gaf veel over... bevalling was een hel en ik riep nooooooit meer zwanger te willen worden. Nu is mn zoontje 5 maanden en kriebelt het al voor een 2e.. bizar hoe dat gaat! Nu besef ik dat die misselijkheid en pijnlijke bevalling maar kort waren in vergelijking met het voor áltijd houden van een kindje! Ik vraag me wel af hoe moeders die zwanger zijn dat doen... misselijkheid door zwangerschap en voor kinderen zorgen tegelijkertijd

laat je vitamine D is prikken, extreme misselijkheid kan ook erger worden door een vitamine D te kort. Je wilt graag dat je waarde boven de 100 a 110 is. (ipv de 50 die vaak gezegd word)

Verder die zwangerschap is uiteindelijk maar 9 maand. Een kind je leven lang. Mijn laatste zwangerschap was echt niet leuk en ik heb zelfs al wel is gedacht aan een 4e of draagmoeder worden... Bizar toch

Je “vergeet” het echt weer, of je stelt je er op in, dat het vreselijk gaat worden, en dat je er dat voor over hebt...

Hier na echt geen leuke ervaringen uiteindelijk 4 kinderen gekregen.

Eerste vroeggeboorte, bekkeninstabiliteit en 7 maanden ic, daarna twee miskramen, waarvan 1 bbz, daarna “gezonde zwangerschap”, daarna zwangerschap met aanhoudende misselijkheid en daarna nog een zwangerschap met hematoom en platte bedrust vanaf week 13 tm 37... maar... ik zou het zo weer doen... die kinderen zijn het uiteindelijk allemaal waard geweest...

Je “vergeet” het echt weer, of je stelt je er op in, dat het vreselijk gaat worden, en dat je er dat voor over hebt...

Hier na echt geen leuke ervaringen uiteindelijk 4 kinderen gekregen.

Eerste vroeggeboorte, bekkeninstabiliteit en 7 maanden ic, daarna twee miskramen, waarvan 1 bbz, daarna “gezonde zwangerschap”, daarna zwangerschap met aanhoudende misselijkheid en daarna nog een zwangerschap met hematoom en platte bedrust vanaf week 13 tm 37... maar... ik zou het zo weer doen... die kinderen zijn het uiteindelijk allemaal waard geweest...

Je “vergeet” het echt weer, of je stelt je er op in, dat het vreselijk gaat worden, en dat je er dat voor over hebt...

Hier na echt geen leuke ervaringen uiteindelijk 4 kinderen gekregen.

Eerste vroeggeboorte, bekkeninstabiliteit en 7 maanden ic, daarna twee miskramen, waarvan 1 bbz, daarna “gezonde zwangerschap”, daarna zwangerschap met aanhoudende misselijkheid en daarna nog een zwangerschap met hematoom en platte bedrust vanaf week 13 tm 37... maar... ik zou het zo weer doen... die kinderen zijn het uiteindelijk allemaal waard geweest...

ik heb een HELL zwangerschap EN bevalling gehad van zoon 1. Uiteindelijk ook 6 weken te vroeg bevallen, na een bevalling van 4 (!) Dagen...

Maar toch kwam 5 jaar later zoon 2, ook die zwangerschap was gewoon klote. Niet zo heel erg als zoon 1, maar toch. Ook die bevalling duurde 2 volle dagen.

En nu... bewust zwanger van nr 3 haha!!

Je vergeet het echt... want het is het zoooo waard!!!

Bij mijn 1e zwangerschap de eerste 18 weken 24u per dag om het kwartier overgeven (ja, ook snachts!) Opname gehad, zodra ik thuis kwam begon het weer. Kon niets doen, al ging ik even naar de winkel dan moest er een boterhamzakje mee. Op een gegeven moment moest ik waterijs gaan eten van arts om de bloedingen in mijn slokdarm te stoppen. Na die 18 maanden beperkte het zich tot 1 a 2 x per dag. De laatste keer was onder de bevalling.. Met 7 maanden zwanger enorme borstonsteking gehad waar k heel ziek van geweest ben. Had zulke oedeem (vocht) dat ik dagen had waarop ik bijna mijn ogen niet open kon krijgen, mijn hele gezicht was opgeblazen. Vervolgens braken mijn vliezen met 38w maar kwam bevalling niet op gang waardoor ik na 2 dagen ingeleid ben. Ik bleek een streptokok bij me te dragen, en we moesten 2 dagen in t zh blijven. Toen we thuiskwamen had mijn dochtertje spruw. Al met al heb ik er 4 jaar tegen op gezien om weer zwanger te worden, met name om de misselijkheid. Bij mijn 2e viel dit echter zo mee! Nu zwanger van de 5e

Wel gedacht niet zo gegaan.

Bij nr1 veel overgegeven, zh opnames wegens uitdroging. Vanaf 26 wk verstreken baarmoedermond, weer constant opnames. Daarna uiteindelijk zwangerschapsvergiftiging en cholestase. Ingeleid met 37 weken hierom, veel pijn tidjens bevalling. Tijdens uitdrijving bleek dat dit kwam door aangezichtsligging. Hoofdje zat vast achter schaambot en de neus kwam daardoor eerst. Gewoon geboren worden kan niet dus spoed keizersnee.

Ik heb meteen gezegd: nooit weer.

Toch begon het weer te kriebelen! Het mooie gevoel van een kindje overheerst de negatieve gedachten.

Toen de oudste 2 jr,1 mnd was werd nr 2 geboren. Weer veel overgegeven maar geen opnames nodig. Wel weer cholestase vanaf eind 20 weken maar redelijk behandelbaar deze keer. Geplande keizersnee met 37 wk, prachtige ervaring.

Nu zelfs zwanger van nr 3! Wel erg beroerd, weer meer overgeven dan bij nr 2. Geen opnames wel vanaf 7 wk ziektewet door spugen en flauwvallen. nu 21 weken en het ergste is geweest😊

Zo blij met alles!

Hier ook eerst een bbz... daarna weer zwanger wat een hel 9 mnd spugen,misselijk enorme bekkeninstabiliteit (is ook nooit meer geheel goed gekomen) Nee dat doe ik niet nog een keer. Ze is nu 6.

Ik ga dit mijn lichaam niet nog een keer aan doen. ( ik heb wel meerdere medische klachten sinds/na de bevalling erbij gekregen) Straks kom ik er de volgende keer nog slechter uit. Wie doe ik er dan een plezier mee?!

Doet me denken aan als je echt diep zit tijdens bevalling. Als je dan zou denken dat je het vrijwillig nog eens gaat doormaken kan je dat gewoon niet geloven. Je zit er nu midden in. Eigenlijk moet je het verduren daar komt t op neer. Ik zou nu geen uitspraken doen of je ooit wel/ niet nog zwanger wil zijn.☺️Sterkte!

Na mijn 2e heb ik ook gezegd dat ik geen kinderen meer wil. Hg zwangerschap met opnames. Nu zwanger van me 4e en weer misselijk/overgeven. Gelukkig niet zo erg.

🙋‍♀️

Vreselijk... ik hou het bij 1

Ik zou eerst maar eens gewoon deze zs doorlopen, er kan nkg zoveel veranderen, en daarna bevallen en van je kind genieten, voordat je uberhaupt al aan een 2de gaat denken hihi, over 4 jaar zou je ook pas voor een 2de kunnen gaan bewijze van. Geniet gewoon eerst van fit allemaal, ook al is dat nu lastog met die misselijkheid, maar zal vast minder worden

Ik denk dat als de misselijkheid af gaat nemen en je in het tweede gedeelte gaat komen, het een stuk fijner zal zijn.. die eerste 8 weken ben je dan zo weer vergeten🥰

Wij zitten nu na 2 jaar nog in twijfel. Vond de zwangerschap vreselijk en bevallen ook (ookal heb ik een prima bevalling gehad).

Voor nu hebben wij nog geen gevoel voor een tweede en ben het ook zeker allemaal nog niet vergeten. Misschien komt het nog, en komt het niet, dan niet.

Eerste zwangerschap van 2 baby's, met 14 weken de ziektewet in door harde buiken , 18 weken overleed 1 baby, 23 weken dreigende vroeggeboorte dus opname, verder nog suikerziekte, harde buiken, verplichte bedrust en extreem last van de hormonen. Al met al, helse zwangerschap. 2 jaar geroepen dat ik nooit meer zwanger wilde worden.

Tot peuter 2 was, super sociaal, overal op zoek naar vrienden en ik erachter kwam dat kinderen in bv het zwembad hem links lieten liggen terwijl hij aansluiting zocht. Toen besloot ik dat ik hem niet alleen wilde laten opgroeien. Hij was zijn tweelingbroer al kwijt, een broertje of zusje gunde ik hem dus nog meer dan mijn angst voor herhaling.

Tweede zwangerschap was zonder noemenswaardige problemen en heb ik van kunnen genieten. Bevalling daarin tegen was een drama. Maar zelfs nu twijfel ik nog of ik niet een vierde zou willen.

Ik zou eerst gewoon eens deze zwangerschap voltooien en wie weet wat er gebeurd. Of niet😊

Ohh en kans dat het straks wat afneemt en dat je je de rest van je zwangerschap perfect voelt. Dus zou me nu niet druk gaan maken over wat er nog in de toekomst zou kunnen gebeuren.

Bij mijn eerste een verschrikkelijke zwangerschap. De eerste 20 weken extreem misselijk geweest. Daarna voelde ik me stukken beter en kon het genieten beginnen. Met 28 weken bleek de baby tijdens de groeiecho veel te klein. Vanaf daar 2x per week naar het ziekenhuis gemoeten. Strikte bedrust (had ook heel veel harde buiken) en verschillende onderzoeken, echo's en metingen gehad. Hele dagen lag ik op bed maar te controleren of ik de baby goed genoeg voelde. Uiteindelijk is mevrouw kerngezond geboren. Heb lang moeite gehad met de zwangerschap en riep tijdens de zwangerschap ook echt dat het van mij niet nog een keer hoefde. Maar dat kreeg uiteindelijk een plekje en er toch weer voor gegaan. Dat was gelukkig echt een heerlijke zwangerschap!

Mijn moeder heeft bij mijn zus (haar 2e kind) verkeerd bloed gekregen bij de bevalling. Een halfjaar na de geboorte van mijn zus is ze op 1e kerstdag opgenomen geweest in het ziekenhuis en heeft 3 weken in coma gelegen. Ze is er echt goed ziek van en dat is ze daarna ook best een tijd (=aantal jaren) geweest. Toen mijn zus 2 was werd ik verwekt. De artsen raadde mijn moeder aan om abortus te plegen. Haar lichaam zou te zwak zijn en de kans dat we allebei dood zouden gaan was groter, dan de kans dat we het allebei zouden overleven. Mijn moeder, zo eigenwijs als ze was, wilde de zwangerschap doorzetten, want ik was gezond en ze wilde geen gezond kind weg laten halen. Ze kreeg uiteraard meer onderzoeken (bijv. elke week bloedprikken), controle's en echo's. Uiteindelijk ben ik 'full-term' geboren in het ziekenhuis. Ze hebben haar niet ingeleid o.i.d., de bevalling was geheel natuurlijk. Ik was kerngezond en een makkelijke, blije baby. Mijn moeder leeft overigens nog steeds, zij is ook gezond, al is haar lichaam natuurlijk wel wat zwakker. Als ik het er nu met mijn moeder over heb, zegt ze dat ze het zo nog een keer zou doen.

Mijn moeder heeft bij mijn zus (haar 2e kind) verkeerd bloed gekregen bij de bevalling. Een halfjaar na de geboorte van mijn zus is ze op 1e kerstdag opgenomen geweest in het ziekenhuis en heeft 3 weken in coma gelegen. Ze is er echt goed ziek van en dat is ze daarna ook best een tijd (=aantal jaren) geweest. Toen mijn zus 2 was werd ik verwekt. De artsen raadde mijn moeder aan om abortus te plegen. Haar lichaam zou te zwak zijn en de kans dat we allebei dood zouden gaan was groter, dan de kans dat we het allebei zouden overleven. Mijn moeder, zo eigenwijs als ze was, wilde de zwangerschap doorzetten, want ik was gezond en ze wilde geen gezond kind weg laten halen. Ze kreeg uiteraard meer onderzoeken (bijv. elke week bloedprikken), controle's en echo's. Uiteindelijk ben ik 'full-term' geboren in het ziekenhuis. Ze hebben haar niet ingeleid o.i.d., de bevalling was geheel natuurlijk. Ik was kerngezond en een makkelijke, blije baby. Mijn moeder leeft overigens nog steeds, zij is ook gezond, al is haar lichaam natuurlijk wel wat zwakker. Als ik het er nu met mijn moeder over heb, zegt ze dat ze het zo nog een keer zou doen.

Hopelijk gaat dit gevoel snel weg, is vreselijk maar bij veel vrouwen word het na de eerste 12-14 weken een stuk beter !

Mijn eerste is geboren met een spoed keizersnede. Daarna een flinke reactie op de morfine gehad. De tweede is geboren met een geplande keizersnede zonder de morfine ivm de reactie hierop. Afgesproken was methadon via vleugelnaadje. De keizersnede is uiteindelijk 4 dagen naar voren gehaald ivm medische complicaties alleen de order van de methadon stond nog op de oorspronkelijke datum. Toen de ruggeprik uitwerkte (sneller zonder morfine dan met morfine) de pijn stilling niet meer werkte en de naweeen er volledig inkickte met een verse wond in m’n buik heb ik geroepen dit is jou schuld en dit doe ik nooit meer!! Ik ruim een uur moeten wachten in deze situatie omdat de dienstdoende gyn die moest tekenen voor de methadon net in de OK stond voor een keizersnede....

Toch heb ik daarna nog 2 kids via keizersnede gekregen😉 je vergeet het verhaal niet maar de pijn en het gevoel wel wat maakt dat de stap makkelijker is om het toch nog een keer te doen. Ingebouwd mechanisme van moeder natuur 😉

bij al mijn meiden heel erg misselijk en veel braken.tot zeker 4-5 maanden.maar ach daarna werd het beter en had het er graag voor over.enige waar ik niet misselijk was alleen bij tandenpoetsen was bij me zoon.je bent nog heel pril zwanger dus nu al te zeggen nooit meer.meesten zeggen het bij de bevalling nooit meer.weet nog dat me moeder zei de hardste schreeuwers zitten er zo weer aan haha .verder een hele goede zwangerschap gewenst en dat je gauw beter mag voelen.

Ik! Ik wilde het niet nog een keer. Was vooral psychisch heel zwaar. Veel angst, neerslachtig, agressief, depressief, spoedkeizersnede, postnatale depressie, huilbaby ... Nee, dat wilde ik niet nog eens.

En toen zat er een verrassing in mijn buik. En had ik een fijne, relatief makkelijke zwangerschap, geen depressies, wel weer een spoedkeizersnede maar dit keer sneller hersteld, en een heerlijk relaxte baby.

Ik ben bij de eerste echt extreem misselijk geweest. Tot 15 keer per dag overgeven makkelijk, en vaak hield ik zelfs geen slokje water binnen. Echt een verschrikking, medicijnen hielpen niks. Echt letterlijk niks...

Nu lang wikken en wegen voor een tweede gekozen... Speciaal iets later zodat de eerste wat meer zelfstandig was. Helaas eindigde dit in een miskraam, en ben toen ook wel zo misselijk geweest TM week 12 toen het los kwam.

Nu 25 weken zwanger en deze keer ook misselijk geweest, maar het viel me heel erg mee!! Max 5-6x op een dag, met veel goede dagen.

Ik was er zo bang voor maar het viel me "mee"...

Eerste zwanger 7 maanden misselijk geweest, gewoon opgesloten in een kamer boven. Omdat ik alles rook en daarvan weer moest overgeven. Daarna nog meer complicaties,uiteindelijk zwangerschapsvergiftiging en dan na 3 laange dagen met inleiding en pijn ,uitgeput toch nog een keizersnede geworden. Maar als er weer een wens is neem je die kwaaltjes voor lief. En bij 2e zwangerschap ook zo extreem misselijk,maar hier was het na 16 weken voorbij. Dat was als geschenk,want ik dacht natuurlijk weer 7 maanden te moeten " uitzitten" met die misselijkheid. Elke zwangerschap is anders. Hou vol ik hoop echt voor jou dat het snel weer beter gaat.

Ik ken genoeg mensen die continu moesten overgeven in de zwangerschap en toch meer dan 1 (sommige zelfs 3) kinderen hebben ! Net zoals bevalling vergeet je snel als je wens sterk genoeg is🙂

Er zijn medicijnen tegen misselijkheid . Waarschijnlijk krijg je eerst emesafene . Dat werkte hier totaal niet . Primperan werkte hier beter .

En ja dat vergeet je .

Dat "vergeet" je weer.. Of je neemt het voor lief omdat het het waard is.. Als je je straks weer wat beter voelt kun je hopelijk alsnog op een bijzondere zwangerschap terugkijken..

Ik denk je vergeet t voor de 2 de omdat je straks super verliefd bent op je kleine 😍😍. En hopelijk word t straks minder allemaal . Hou vol❤️. Heb je gember thee geprobeerd . Ken iemand die zo extreme is en die raad mij dus een thee aan zou je de afbeelding sturen zodat je het ziet . T komt allemaal goed niet denken aan een 2 de denk dat het moeder natuur is . Straks als je kleine wat verder is kan je t pas besluiten . Ik zei ook nooit meer een kind na een bevalling ben nu echt weer zwanger 😂.