Man wat mis ik zwanger zijn
Me kleine meid is alweer een half jaar oud. Wat vliegt de tijd. Mijn man en ik willen niet meer kinderen. (Natuurlijk als het perongeluk ooit toch zou gebeuren is het welkom hoor) maar we houden het wel tegen, en mijn man gaat er een knoop in laten leggen.
Maar juist daarom, omdat we weten dat dit de laatste keer is voelt het zo definitief. Het moment dat ik een maatje uit de kast haal, er tandjes door komen, het eten van fruit en groentes. Het gaat veel te snel. En soms vind ik het dan jammer dat het niet weer komt.
En natuurlijk bedenk ik me dan ook snel weer, als we een vierde zouden krijgen komen die mijlpalen weer. En kan je zo blijven gaan.
maar ik ben zo jong moeder geworden. En het idee dat die baby tijd voor altijd voorbij is. Is best wel een gek idee. Ik ben echt een babymens, en denk soms dat ik een roeping als verloskunige gemist heb.
Meer mensen die heimwee hebben?
reacties (0)