Oma gaat niet meer naar huis.

Mijn oma ligt momenteel nog steeds in het ziekenhuis. We zijn er zaterdagavond nog met Roan en Kianna geweest. Daar knapt het oude mensje helemaal van op. Voor zover dat nog kan dan.

Zo was er al een stuk beter aan, dan de week daarvoor, toen we naar haar toe gingen. Toen kon ze met moeite haar ogen af en toe open houden en lag ze bijna alleen maar te slapen.

Nu zat ze in een soort rolstoel en praatte ze alweer wat meer.

Maar ze heeft geen besef ervan of ze thuis is, of in het ziekenhuis. We moesten onszelf maar koffie zetten, zei ze. En ze praat ook meer over vroeger. Over de straat waarin ze heeft gewoond. Maar ze is daarna nog 2x verhuisd, dus ze heeft het nu over heel lang geleden.
Ze was in ieder geval wel blij om ons te zien.

De scan van haar buik wees uit dat ze een waternier had. Een sterk vergote nier. Ze moest in ieder geval een katheter in haar blaas en medicijnen. Het fijne weet ik er niet van, want mijn pap heeft me nog niet helemaal bij gepraat.

Feit is in ieder geval, dat oma niet meer zelfstandig kan wonen in haar huisje. (Zal wel vreemd zijn, als ik met de kinderen van mijn school naar de gym ga lopen. Dan kom ik altijd naast haar seniorenwoning. Daar stond ze dan vaak achter het raam te zwaaien).

Ze gaat nu naar een verzorgingstehuis wat verder weg. Ik vind dat heel erg, maar de 2 die het dichtste bij zijn, daar is al maanden geen plek meer. Dus ze gaat nu wat verder weg. Maar daar krijgt ze wel extra zorg, zoals fysio, vertelde mijn vader. Ik hoop maar niet dat ze daar weg kwijnt. Natuurlijk ga ik daar op bezoek, maar met 2 kleintjes is dat nog niet zo gemakkelijk georganiseerd (en zeker niet als er nog eentje borstvoeding krijgt).

Ik merk wel aan mezelf, dat ik er heel veel moeite mee heb, om dierbaren te verliezen. Nu oma in het ziekenhuis ligt, denk ik ook weer heel veel aan mam. Zij lag in hetzelfde ziekenhuis. Ik heb het daar heel moeilijk mee en tegelijkertijd heb ik ook geen tijd om er echt bij stil te staan, bij alles wat ik nu voel. Want er rent nog een peuter rond en een baby, die ook veel aandacht nodig heeft. Af en toe zou ik graag even willen toegeven aan mijn verdriet ...