Verloskundige (24 wkn. + 3 dgn.)

Inmiddels ben ik 24 weken en 3 dagen zwanger van ons dochtertje. Waar blijft de tijd?

De eerste 20 weken waren nu niet bepaald onbezorgd. Sterker nog ... ik heb niet van de eerste helft van de zwangerschaps kunnen / durven genieten.

Op de eerste plaats, omdat ik zowel bij mijn allereerste zwangerschap (die uiteindelijk in een miskraam eindigde), als bij de (2e) zwangerschap van Roan allebei met de 7 weken bloedverlies gehad heb. Dat leverde al de nodige zorgen op aan het begin van deze zwangerschap. Maar gelukkig bleef een bloeding uit dit keer. Dus toen de 12 weken naderden, durfde ik een klein beetje te gaan genieten.

Maar al na een paar dagen kwam er ook bij deze (3e) zwangerschap een grote donkere wolk boven te hangen. Ik had de combinatietest laten doen: nekplooimeting en bloedprikken. Niet zozeer vanwege leeftijd: ik ben net 35 geworden. Maar meer om een bevestiging te krijgen, dat alles goed zou zijn met deze baby. De nekplooi was ook nog goed. Dan ga je er niet van uit, dat ze iets in je bloed vinden. Helaas was dat bij mij wel het geval.

Dus ook vanaf 12 weken kon en durfde ik niet te genieten, omdat we een verhoogde kans hadden van 1 op 45 op een chromosoomafwijking. En normaal gesproken krijg je alleen een vruchtwaterpunctie aangeboden als je 36 of ouder bent, OF wanneer je verhoogde kans GROTER is dan 1 op 200. Ik was ZO bang dat we geen goede uitslag zouden krijgen en dat we dan voor de keuze zouden komen te staan om de zwangerschap eventueel af te laten breken.

En wat duurde die onrust en onzekerheid lang zeg! Met 12 weken al horen, dat er MISSCHIEN iets met je kindje aan de hand is. Pas met 16 weken een vruchtwaterpunctie kunnen laten doen. En pas met 19 weken de volledige uitslag daarvan krijgen. Slopend was het!

En ook al zeiden verschillende mensen (goedbedoeld natuurlijk) dat de kans op een gezond kindje nog altijd groter was, dan een kindje met een afwijking. Dat wist ik verstandelijk gezien ook wel. Maar gevoelsmatig zat ik middenin een grote storm op zee. Ik was bang. Het is natuurlijk wel mijn lichaam waar alles in gebeurt. En een zwangerschap afbreken betekende gewoon bevallen dan. Nou, met alle zwangerschapshormonen in mijn lijf kon ik dus echt geen rust vinden al die weken.

Gelukkig bleek met 19 weken dat onze baby gewoon gezond is en dat het ook nog eens een meisje is. Een hele opluchting. TOCH heb ik nog een dikke week met zenuwen gezeten, want hartafwijkingen bijvoorbeeld kunnen ze alleen met een medische echo vaststellen en niet met een vruchtwaterpunctie.

Toen ook de medische 20 weken echo goed bleek te zijn, viel er een hele last van me af. En nu kan ik zeggen dat ik al 4 weken volop geniet van mijn kleine meisje in mijn buik. :)

Vandaag had ik ook een controle bij de verloskundige. Alles ziet er goed uit. Mijn bloeddruk was 120-60. Perfect! Ik kan dus lekker dropjes blijven eten (joehoe!). Mijn buik groeit goed (en gelukkig heb ik, net als bij Roan's zwangerschap helemaal GEEN striemen of donkere streep). Mijn baarmoeder is inmiddels 23 cm. Geen echo gehad vandaag, maar wel het hartje mooi gehoord.

Verder heb ik het idee, dat ons meisje net zo'n rustig kindje in de buik is, als Roan destijds was. Die sliep ook heel veel en was ook niet zo'n druktemakertje in de buik. Meestal voel ik dochterlief net na het ontbijt, rond 11.00 uur, af en toe ook rond 20.00 uur en altijd ergens tussen 22.00 en 23.00 uur. Zo leuk!

Wel heb ik nog aan de verloskundige gevraagd, of ik eventueel ook de 30 weken echo mag laten doen. Zij doet dit namelijk alleen op medische indicatie, maar ik heb dus geen medische indicatie. We hebben afgesproken, dat zij rond de 30 weken EERST zelf een 30 weken echo zal maken, als mij dat meer geruststelt. Dan kunnen we nog altijd bekijken of ik eventueel word dor verwezen naar het echocentrum waar normaal gesproken de medische echo's gedaan worden. Heel fijn, dat we het nu zo hebben kunnen afspreken.

21-11 mag ik weer terug op controle. Hopelijk blijft alles zo goed gaan als nu. Heb toch het idee, dat ik nu extra moet genieten om de eerste 20 weken in te kunnen halen. HaHa.