Nou, voorlopig heb ik het wel even gehad met afspraken (voor Roan) in het ziekenhuis. Vorige week kreeg hij buisjes, de week daarvoor zijn we ook 2x in het ziekenhuis geweest (1x bij de KNO-arts en 1x bij de anesthesist). En vandaag moest Roan op controle bij de orthoptiste, voor zijn ogen.
Een stagiaire zou beginnen met wat testjes (voor dieptezien en om te kijken of de brilsterkte nog klopte) en laterna zou de orthoptiste erbij komen. Maar Roan wilde natuurlijk niet meewerken. Hij heeft de laatste tijd ook zoveel trala aan zijn hoofdje gehad (9 maanden lang elke maand chronische oorontstekingen, buisjes plaatsen). Geen wonder dat hij dus geen gefrunnik meer aan zijn hoofdje wilde.
Het testje met dieptezien lukte dan ook niet. Hij kreeg een plaatje van een vlieg te zien, maar daarvoor moest hij wel door een soort zonnebril kijken. Schijnbaar komen de vleugels van de vlieg dan omhoog en willen kindjes die gaan grijpen. Maar die zonnebril was natuurlijk nieuw voor hem. En alles wat nieuw is, daar moet hij niks van hebben. Dus flink "nee schudden" en met de armpjes zwaaien. Dus wachtten we maar even totdat de orthoptiste zou komen.
Zij keek nog met een lampje in zijn ogen. En dat vindt hij dan wel weer interessant (alles wat met lampjes te maken heeft). Ze kon dus ook heel goed zien, dat Roan af en toe nog loenst, wanneer hij over zijn brilletje heen kijkt. Hij doet dit met beide ogen afwisselend en dat is gunstig (want dan wordt er minder snel een lui oog ontwikkeld). In het lampje kijken, ging verder goed: van links naar rechts, maar ook van boven naar beneden. Wat opviel aan het naar boven kijken, was dat hij wel met zijn hele hoofd mee omhoog gaat. Hij wil zo lang mogelijk door zijn bril blijven kijken om het lampje te volgen. (Hij had er ook voor kunnen kiezen om over de glaasjes heen te kijken).
Misschien dat de volgende keer (in december is de volgende afspraak) de brilsterkte aangepast moet worden. Ze merkte nu een klein verschil. Hij heeft rechts +5 en links +7, maar dat is zich iets meer gelijk aan het trekken. Rechts is iets sterker geworden en links iets minder sterk. In december worden zijn ogen dan ook weer gedruppeld, zodat we zijn sterkte opnieuw kunnen meten. MOCHT het dan nodig zijn om nieuwe glazen in zijn bril te zetten, dan kan ik die in januari 2012 laten maken. Dan krijg ik in ieder geval weer de vergoeding via het VGZ.
Verder zijn we heel tevreden over het ophouden van de bril. Hij had hem tenslotte al met 11 maanden, maar wilde hem toen niet op hebben. Elke 5 minuten gooide hij die af. Heel frustrerend. Toen hij 14 maanden was, hield hij hem ineens WEL op! Inmiddels draagt hij zijn bril dus al de hele dag ... een half jaar lang. Hij gaat alleen af, als hij moet slapen of in bad gaat.
Het leuke is, dat wanneer mijn vriend nu met Roan stoeit en de bril gaat per ongeluk een beetje scheef, dan zet hij hem zelf al goed op zijn neus. Wel met 2 handjes vol op de glaasjes, maar ja, het is een begin he? ZO grappig! En wanneer hij 's avonds naar bed gaat, dan zeg ik altijd tegen hem: "Mag mamma de bril?" En dan doet hij hem zelf af en geeft hem dan ook aan mij. Dat kan hij al goed.
Ons kereltje is dan misschien wat later met lopen en praten, maar hij begrijpt tenminste WEL al op heel jonge leeftijd, dat hij een bril op moet houden om goed te kunnen zien. Trots, trots, trots ....
reacties (0)